Słownik ortograficzny zaleca pisać Almodóvar, ale Peron, nie Perón; Kodály, ale Kalman, nie Kálmán. Z czego wynika ta nierówność w podejściu do diakrytyki? Dlaczego Bartoka z dawnych wydań zmieniono na Bartóka i Bartok znikł, skoro Kadarowi/Kádárowi „przysługuje” oboczność? Dlaczego znaki diakrytyczne znad a, e, i, u, y można usuwać tylko w przypadku języków słowiańskich (https://sjp.pwn.pl/zasady/71-Zapisywanie-slowianskich-nazw-wlasnych-zawierajacych-swoiste-znaki-lacinskie;629646.html), a nie ma odpowiedniej zasady dla niesłowiańskich? (czyżby „gwałt na oryginale” był lżejszy)?

Szanowni Państwo,

chciałabym się upewnić co do rekomendowanego modelu odmiany nazwiska László Moholy-Nagy (na stronie https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/odmiana-i-zapis-nazwisk-wegierskich;12002.html). O ile mi wiadomo, wybór wzorca fleksyjnego zależy od wymowy nazwiska obcego, ale nazwisko Kodaly w wymowie kończy się na ‘j’ [Kodaj], natomiast Moholy - na ‘i’ [Moholi]. Czy wobec tego to drugie nazwisko nie powinno się odmieniać: Moholyego-Nagya, Moholyemu-Nagyowi, Moholym-Nagyu?