Szanowni Państwo,

chciałbym się podzielić wątpliwościami w związku z dyktandem: https://gazetakrakowska.pl/morzypla-mozylinki-i-merzyki-setki-osob-walczyly-o-tytul-mistrza-ortografii-zdjecia/ar/3785849?cookie=1.

1. Czy na pewno piszemy Fundusze Europejskie wielkimi literami?
2. Kładka czy kładka Bernatka? Po lekturze porad dotyczącej pałaców byłbym skłonny uznać słowo kładka za część nazwy własnej.
3. Pseudo-Frankenstein czy pseudofrankenstein?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Dzień dobry,

chciałam zapytać, jak można opisać zjawisko językowe, które występuje w zwyczajowej odmianie nazw typu: rondo Antoniego Matecznego – (jadę) na Mateczne, (coś jest) na Matecznym; kładka Ojca Bernatka – (spotkajmy się) na Bernatce. Albo dlaczego wyrazy w takiej potocznej odmianie często przybierają liczbę mnogą: akademik przy Żwirki i Wigury – na Żwirkach.

Z pozdrowieniami,

Karolina

Ostatnio – przy okazji internetowej dyskusji o zakazie jeżdżenia po chodniku (autem, rowerem, hulajnogą itp. bo – jak stwierdził autor „chodnik z nazwy jest do chodzenia”) zaczął mnie trapić problem polskiego słowotwórstwa a mianowicie słowa „ławka”.

Do czego służy ławka? Wg definicji Słownika Języka Polskiego PWN to ławka

1. «mebel do siedzenia dla kilku osób, często z oparciem»

2. «stolik z krzesłami w klasie, sali dla uczniów, studentów itp.»

ale żadne z nich nie sugeruje czasownika („ławkować”) i co on mógłby oznaczać (por. siedzisko – rzecz do siedzenia)

Skąd do języka polskiego trafiło słowo „ławka”?

Pozdrawiam