Zgodnie z normą ortograficzną łącznik stosuje się w nazwach miejscowych, które składają się z dwu lub większej liczby członów rzeczownikowych identyfikujących wspólnie jednostkę administracyjną i/lub geograficzną, por. np. Bielsko-Biała, Czechowice-Dziedzice, Konstancin-Jeziorna. Dotyczy to także nazw miejscowości i ich części, por. np. Kraków-Płaszów, Lądek-Zdrój, Rabka-Zdrój, Warszawa-Praga-Południe, Wrocław-Nowy Dwór.

Słone (dawn. Słonne) oraz Zaryte to części miasta Rabka-Zdrój. Człon nazywający część miejscowości powinien być zatem – w komunikacji oficjalnej – dodawany do pełnej nazwy Rabka-Zdrój. Słone i Zaryte to formalnie rzeczowniki, więc należy je dołączyć do nazwy miejscowej z użyciem łącznika: Rabka-Zdrój-Słone i Rabka-Zdrój-Zaryte. Obie nazwy części miasta mają odmianę przymiotnikową. Napiszemy i powiemy zatem: jadę do Rabki-Zdroju-Słonego i Rabki-Zdroju-Zarytego; myślę o Rabce-Zdroju-Słonem i Rabce-Zdroju-Zarytem.

W komunikacji nieoficjalnej należałoby dopuścić formy skrótowe: Rabka-Słone (D. Rabki-Słonego, Ms. o Rabce-Słonem) i Rabka-Zaryte (D. Rabki-Zarytego, Ms. o Rabce-Zarytem).