Szanowni Państwo,
czy udźwięcznienie spółgłoski [k], gdy stoi ona przed spółgłoską [j], jest zjawiskiem typowym dla konkretnych regionów Polski? Chodzi mi głównie o Wielkopolskę (Poznań i okolice), gdzie udało mi się to zaobserwować. Przykłady takich udźwięcznień to zwrot jak ja wymawiany jako [jag ja] tudzież jak już jako [jag już], jak jesteśmy jako [jag jesteśmy], jak jeszcze jako [jag jeszcze] etc.
Jako rodowitej Podlasiance bardzo rzuciło mi się to w oczy, gdyż w moich stronach k w takiej kombinacji nigdy nie jest udźwięczniane.

Pozdrawiam

Który zapis jest poprawny: kobieta-bluszcz czy kobieta bluszcz? W publikacjach zazwyczaj spotyka się tę pierwszą formę, podczas gdy Nowy słownik ortograficzny PWN zaleca rozłączną pisownię podobnego wyrażenia, tzn. kobieta wampir.

Moje pytanie dotyczy połączeń wyrazowych typu: baba-chłop, baba-jaga, dzidzia-piernik, pierdu-pierdu, trele-morele, łapu-capu. Czy są to związki wyrazowe, czy samodzielne części mowy?

Dziękuję ślicznie za szybką odpowiedź. Mam inne pytanie: jakie jest pochodzenie i znaczenie imienia Jagoda?
Z poważaniem:
Ryszard

Dzień dobry,
Szanowna Poradnio, 
mam jeszcze pytanie odnośnie przyimka za. Mianowicie: czy przyimek za może być używany w odniesieniu do określania czasu w znaczeniu za danym okresem czasu, za tym okresem po jago upływie, za nim (nie tylko w znaczeniu za od chwili mówienia). Bo jak rozumieć określenie czasu za jeden dzień, dlaczego tylko za 24 godziny od chwili mówienia. We wtorek: mówię za tydzień w piątek to liczenie tygodnia od chwili mówienia i doprecyzowanie czy od najbliższego piątku?

Dzień dobry, czy ten zapis fonetyczny jest poprawny: [sklep božêny], [ w nocy], [sklep ãn.ny], [iak wieš]?