Chciałbym poprosić o krótki opis miękkiego „wь” w języku polskim, które nie istnieje w formach rzeczownikowych słów, ale ujawnia się we fleksji, na przykład Wrocław ale Wrocławiu, także w słowach takich jak czerw/czerwie albo paw/pawie. Czemu miękkie „wь” zanikło w mianowniku, a nie zrealizowało się jako „j”, jak na przykład „Wrocławj” albo „pawj”? Analogicznie jest chyba w przypadku niektórych słów z „b” na końcu, jak np „gołąb”, którego liczba mnoga brzmi u nas „gołębie”, podczas gdy np w słowackim mamy odmianę po twardej spółgłosce: „holuby”.

Dzień dobry.

Moje pytanie dotyczy słowa „otruć”. Czy poprawną lub chociaż dopuszczalną odmianą tego słowa jest „otruwać”, jako forma niedokonana? Czy działa tu podobna zasada jak: „zatruć” - „zatruwać”?

Z góry dziękuję za odpowiedź.