accusativus
-
accusativus cum infinitivo31.05.201131.05.2011Czy zwroty w rodzaju „Zrób mi coś jeść/pić’’ można uznać za polski odpowiednik łacińskiej składni a. c. i.?
-
nazwy przypadków24.03.201524.03.2015Jaka jest etymologia nazw przypadków w języku polskim? Domyślam się, że nazwy mianownika, narzędnika, miejscownika i wołacza są tłumaczeniami łacińskich: nominativus, (ablativus) instrumentalis, locativus i vocativus. A co z dopełniaczem, celownikiem i biernikiem?
-
Czy kolejność przypadków gramatycznych ma znaczenie?
29.09.202329.09.2023Dzień dobry,
gdy odmieniamy rzeczownik przez przypadki, są one wymienione w określonej kolejności, czyli:
1. mianownik
2. dopełniacz
3. celownik
4. biernik
5. narzędnik
6. miejscownik
7. wołacz
Chciałabym się zapytać o to, czemu tak jest? Jakie to ma znaczenie w jakiej kolejności są wymienione?
Z góry dziękuję za odpowiedź
-
Kursywa w wyrażeniach obcych nieprzyswojonych12.11.201912.11.2019Szanowni Eksperci,
Mam proste pytanie techniczne: Czy w książce naukowej o metodzie przekładu Biblii łacińskie terminy gramatyczne należy pisać kursywą? (np. accusativus cum infinitivo, participium praesentis activi).
Dziękuję!
A.K.
-
Na strychu mam w szafie sukienkę wisieć29.12.201429.12.2014Szanowni Państwo,
od pewnego czasu moi Rodzice zaczęli stosować pewną formę językową, która wydaje mi się wyjątkowo nienaturalna (a może wręcz pochodzącą z języka niemieckiego?) i upierają się, że przecież jest ona zupełnie normalna i funkcjonuje w języku codziennym. Chodzi o wyrażenia typu „Na strychu mam w szafie sukienkę wisieć”, „W garażu na posadzce mam klucze leżeć”. Czy stosowanie takich wyrażeń jest dopuszczalne?
Pozdrawiam ciepło
Czytelniczka
