Szanowni Państwo!
W środowisku informatycznym upowszechniło się, nie tak dawno temu, słowo autentykacja, które budzi we mnie najgorsze instynkty. Zazwyczaj użyte jest ono zamiast uwierzytelniać, rzadziej autoryzować. Niestety często sam używający tego słowa nie widzi różnicy pomiędzy trzema przytoczonymi przeze mnie słowami. Jednakże kiedyś podobnie starałem się zwracać uwagę na użycie unikalny (wtedy 'dający się uniknąć') zamiast unikatowy, a później forma unikalny została zaakceptowana przez RJP, zaś ja zostałem ze słowem przestarzałym. Czy istnieje ryzyko, że z autentykacją będzie podobnie?
Łączę wyrazy szacunku,
Krzysztof Kołodziejczyk

Chciałam spytać, czy męskie imiona: Drago (imię serbskie) oraz Jericho (amerykańskie) powinno się odmieniać przez przypadki, a jeżeli tak, to według jakiego wzorca.
Czy też nie powinny być odmieniane, jak np. Delano?

Bardzo dziękuję
Maria Talar

Jak powinno się zapisywać imię głównej bohaterki Madame Butterfly Giacoma Pucciniego: Cio-cio-san czy Cio-Cio-San?

Ostatnio z tego źródła (https://kulturystykajezyka.wordpress.com/2016/02/29/ilosc-i-liczba/) dowiedziałem się, że podział na „policzalną liczbę” i „niepoliczalną ilość” jest dość sztuczny. Ilość ma szersze znaczenie niż liczba i przed wojną odnoszono ją także do rzeczy policzalnych, czynili to także polscy literaci. Czy skoro więcej argumentów (jak sądzę) przemawia za „ilością policzalną”, to czy w przyszłości językoznawcy zaaprobują ją także w formach oficjalnych, nie tylko potocznych?

Który zapis jest poprawny: kobieta-bluszcz czy kobieta bluszcz? W publikacjach zazwyczaj spotyka się tę pierwszą formę, podczas gdy Nowy słownik ortograficzny PWN zaleca rozłączną pisownię podobnego wyrażenia, tzn. kobieta wampir.

Jak powinno być poprawnie: wszystkie dwanaście wygląda czy wszystkie dwanaście wyglądają? (Chodzi o balony).

Mały liść to listek, a mały list to liścik. Czy mogę prosić o wyjaśnienie, dlaczego zdrobnienia przyjęły akurat takie wersje?
Z poważaniem
EZ

Szanowni Państwo,
miałem kiedyś znajomego pochodzącego z Mongolii, o którym mówiłem (i chyba nie tylko ja), że jest Mongolczykiem. Słowo Mongoł zawsze przywodziło mi na myśl negatywne konotacje i wydaje mi się, że mówiąc: Miałem kiedyś w klasie Mongoła, mógłbym zostać odebrany inaczej, niżbym chciał. Zdziwiłem się, kiedy odkryłem, że słowa Mongolczyk nie notują słowniki ani korpusy. Wydawało mi się zbudowane sensownie (jak Chińczyk) i używane nie tylko przeze mnie.
Czytelnik

Przeczytałem w Państwa poradni chyba z 10 porad dotyczących stawiania przecinka przed niż i nie znalazłem odpowiedzi, czy należy ten znak postawić w rozbudowanych zdaniach tego typu:
Gorzej niż u nich na pewno nie będzie,
Policja zjawiła się szybciej niż zazwyczaj i zabezpieczyła teren.
Czy mamy tam gdzieś tzw. zdanie składowe, które uzasadniałoby użycie przecinka? Jednym słowem: czy ten znak powinien się tam znaleźć i dlaczego tak lub nie.

Szanowni Państwo!
Znam zasady, na jakich zaimek się łączy się z czasownikiem, szczególnie na końcu zdania. Czy dotyczy to też zdań złożonych i czy należy zawsze mechanicznie przestawiać się przed czasownik, np. na końcu zdania składowego w zdaniu złożonym? „Dzięki temu nauczyłam się, jak wiązać krawat” – czy się musi powędrować przed czasownik, nawet jeśli ucierpi na tym melodia zdania? A może można pozostawić to wyczuciu osoby piszącej?
Agnieszka Kajak