W jednym z internetowych źródeł dwóch panów Hulów rozróżnia się jako Stefan Hula (junior) i Stefan Hula (senior). Czy taki zapis jest właściwy? Mnie przypomina on inne rozróżnienie: X.Y. (piłkarz), X.Y. (polityk), X.Y. (aktor) i per analogiam rozumiałbym, że Stefan Hula (junior) jest juniorem nie względem drugiego z panów, lecz bezwzględnie, tzn. sportowcem występującym w kategorii juniorów. Zwłaszcza, że Dumasów czy Breughlów rozróżnia się inaczej, a junior to raczej Jr. bez nawiasów.

Szanowni Państwo,
mam dwa pytania:
1. Jak należy pisać: Żyd Wieczny Tułacz czy Żyd wieczny tułacz? Nie znalazłam odpowiedzi w żadnej publikacji poprawnościowej, a w korpusie (nie mówiąc o Googlach) można znaleźć obie formy.
2. Czy hiszpańskiego señor (albo włoskiego signor, wszystko jedno, bo oba wyrazy są w polszczyźnie odmienne) należy odmieniać w wołaczu? Senorze Marquezie (np.) wygląda trochę dziwnie.
Dziękuję!

Szanowni Państwo!
Będę wdzięczna za rozstrzygnięcie poniższych watpliwości. Mężczyzna w dojrzałym wieku – to senior. Czy kobietę w dojrzałym wieku można nazwać seniorką? Na stronie http://seniorwolontariusz.org.pl/ spotkałam określenie seniorini. Która z tych form jest poprawna: seniorka czy seniorini?
Z góry dziękuję za wyjaśnienia.

Dzień dobry,
jak powinno się pisać określenia przy nazwiskach typu syn, ojciec, młodszy, junior? Jan Kowalski junior/Jumior? Czy powinno się te słowa odddzielać przecinkiem? Jan Kowalski, Junior? Dziękuję.
Z poważaniem
AP, Lublin

W korytarzu szpitalnym wywieszono ogłoszenie informujące o przysługujących pacjentowi prawach. Jeden z punktów powyższego obwieszczenia przyprawia tyleż o zgrozę, co i o uśmiech: Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności.

Intencje powyższego zapisu są dość oczywiste, jednak forma i stylistyka pozostawia sporo do życzenia.

Czy pomogłaby Pani w przeredagowaniu powyższego zapisu tak, aby pacjent ze spokojnym sercem mógł korzystać z usług powyższej placówki medycznej?

W korytarzu szpitalnym wywieszono ogłoszenie informujące o przysługujących pacjentowi prawach. Jeden z punktów powyższego obwieszczenia przyprawia tyleż o zgrozę, co i o uśmiech: Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności.

Intencje powyższego zapisu są dość oczywiste, jednak forma i stylistyka pozostawia sporo do życzenia.

Czy pomogłaby Pani w przeredagowaniu powyższego zapisu tak, aby pacjent ze spokojnym sercem mógł korzystać z usług powyższej placówki medycznej?

Jeszcze o pisowni [O/o]jciec [C/c]hrzestny.
W tekście powieści (tłum. B. Zieliński, ISBN 83-89651-85-8) jest to nazwa własna:
str. 11: A był tylko jeden człowiek, który mógł załatwić taką sprawę. Ojciec Chrzestny.
str. 12: określająca (…) miarę jego szacunku dla Ojca Chrzestnego.
str. 29: zobaczył, że Ojciec Chrzestny wycofuje się z zabawy (…).
str. 47: – Ojcze Chrzestny, Ojcze Chrzestny – wykrztusił nieprzytomnie (…).
Itd.
Czy to nie przemawia za stosowaniem dużych liter również w tytule?

Czy uczniowie szkoły to pleonazm?

Szanowni Państwo,
jak należy pisać: dzień świętej Łucji (święto obchodzone 13 XII, głównie w Szwecji) lub Dzień Świętej Łucji, dzień świętego Marcina (święto obchodzone 11 XI, głównie w Poznaniu) lub Dzień Świętego Marcina?
Z poważaniem
Czytelnik