Litery, których używamy, to alfabet łaciński, a cyfry są arabskie. Mimo tego istnieje wiele krojów pisma, w komputerach liczne czcionki itp. Czy gdzieś jest oficjalnie określona polska typografia? Z czego wynika, że np. siódemka ma „poprzeczkę” w połowie wysokości? Małe „a” czasami jest pisane z brzuszkiem, a czasami jako „o” z haczykiem z tyłu. Która wersja jest poprawna i czy gdzieś takie niuanse są opisane, może istnieje jakaś norma określająca jak powinny wyglądać litery w języku polskim?

Szanowni naukowcy,

od długiego czasu zastanawiam się, czy w wyrazach z literą ę w środku, np. będę, brzęk, kręcone, rębajło, wewnętrzny, należy wymawiać czyste [ę], czy może zmiękczone przez „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”.

W sąsiedztwie jakich głosek należy wymówić: „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”?

Jakiego podziału wymaga poprawna ich wymowa? em” czy jw.?

Jakie słownikowe zasady określają poprawną wymowę, gdy mamy do czynienia z literą ę w środku wyrazu?

Proszę o pomoc.

Szanowni Państwo,

interesuję się językami słowiańskimi i etymologią. Chciałbym się dowiedzieć, skąd się wzięła wymiana ę//ą w wyrazach miesiąc, tysiąc, pieniądz w formie dopełniacza liczby mnogiej (miesiĘcy, tysiĘcy, pieniĘdzy). Słowo pieniądz jest bardziej interesujące, ponieważ ma samogłoskę Ę nawet w formie narzędnika liczby mnogiej (pieniĘdzmi). Już przeczytałem informacje ('Gramatyka Historyczna Języka Polskiego', K. Długosz Kurczabowa i S. Dubisz) o rozwoju samogłosek nosowych w języku polskim, lecz jeszcze nie udało mi się znaleźć odpowiedzi.

Z wyrazami szacunku

Konstanty Satdarow

Serdecznie pozdrawiam!

Proszę o rozstrzygnięcie, jak pisać nazwę „Olender” -- „Olęder” -- „olender” -- „olęder” -- czy dużą literą, czy przez „ę”? Znam opinię prof. Podrackiego, który radzi, aby przez „ę”, i prof. Bańki, aby dużą i przez „en”.

Ja piszę małą i nie używam „ę”. Ale jak żyć z tym problemem, jak żyć?