Szanowni Państwo,

chciałbym wziąć w obronę atakowane często słowo „witam”. Dla mojego pokolenia urodzonego w latach 70. ub. wieku i dla ludzi młodszych ode mnie jest to bardzo przydatne słowo. „Dzień dobry” jest oficjalne, „cześć, hej” możemy powiedzieć do kogoś, z kim się znamy, a „witam” plasuje się gdzieś pomiędzy właśnie „dzień dobry” a „cześć, hej”. Sam chętnie go używam w sytuacjach, kiedy nie wypada mi powiedzieć „cześć, hej” i gdy „dzień dobry” nie brzmiałoby dobrze, bo zbyt oficjalnie.

Jak sformułować definicję, która umożliwiłaby jednoznaczne rozstrzygnięcie kwestii, czy ubrania, buty itp. wkłada się, czy zakłada? Podam dwa cytaty ze Słownika poprawnej polszczyzny PWN: „wkładać (…) umieszczać coś, zwykle ubranie, na kimś, na sobie”, „zakładać (…) Używane błędnie w znaczeniu 'wkładać coś, ubierać się w coś'. Np. Zakładać, poprawnie: wkładać, płaszcz, sukienkę, garnitur, buty. Ale: zakładać, kiedy jest mowa o przedmiotach, które się umieszcza na sobie”.

Witam,
nurtuje mnie jedna rzecz. Ktoś ostatnio zwrócił mi uwagę na to, w jaki sposób piszę wyrażenie w końcu. Czy forma wkońcu jest poprawna? Jeśli tak, to kiedy jest używana?

Dzień dobry.
Mam wątpliwości co do tego, czy – a jeśli tak, to kiedy – powinnam w odmianie nazwy własnej takiej jak np. Zakład Usług „Nowość” w Lublinie używać formy z Lublina. Dziękuję
Małgorzata

Szanowni Państwo,
jakimi literami należy rozpocząć nazwę W(w)ojewództwo M(m)ałopolskie w przypadku, kiedy dotyczy ona nie tyle regionu geograficznego, co jednostki samorządu terytorialnego, która posiada osobowość prawną i może np. „być partnerem”, „korzystać z doświadczeń” lub „zawierać porozumienia”?
Oczekując na odpowiedź, załączam wyrazy szacunku
Dorota

Jak należy zwracać się do Marty: „Marta, powiedz mi...” czy „Marto, powiedz mi...”?

A może obie formy są prawidłowe?

Z góry dziękuję

Barbara Nilsson

Dzień dobry, mam wątpliwości w sprawie określenia wyrażenia „w pokoju” — czy mogę uznać je za przysłówek? ( skoro pytanie gdzie?) , czy jest to jednak wyrażenie przyimkowe? Dziękuję za rozwiązanie problemu. Serdecznie pozdrawiam.

W „Innym słowniku języka polskiego PWN” w haśle wpół jest przykład „Wyjął z teczki wpół wyblakłą kartkę papieru”. Ale jest też hasło wpół- jako cząstka tworząca przymiotniki. W „Nowym słowniku ortograficznym PWN” mamy więc hasła wpółobłąkany, wpółprzegniły itd. Szczególnie mnie intryguje, dlaczego inną miarę przyłożono do słów przegniły i wyblakły, skoro oba są takim samym przypadkiem gramatycznym – albo obydwa są przymiotnikami, albo (w zależności od szkoły) obydwa są imiesłowami biernymi.
Jeszcze lepszy przykład (bo dotyczący tego samego wyrazu) można znaleźć w „Słowniku języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego. W haśle wpół czytamy: „Zarzucił wędkę i wpół przymkniętymi oczami obserwował korek na wodzie"; ale oprócz tego jest osobne hasło wpółprzymknięty.
Przypomina to trochę problem pisowni nie z imiesłowami – w jednych kontekstach rozróżnienie między pisownią łączną i rozdzielną było istotne, kiedy indziej treści wyrażone przez jedno i drugie były niemal synonimiczne. Wygląda na to, że tu jest podobnie i że w zasadzie dałoby się obronić pisownię wpół przegniły wbrew słownikowemu rozstrzygnięciu. Czy jednak rzeczywiście? I co wtedy z przymiotnikami nie pochodzącymi od czasowników?
Proszę o wyjaśnienie tej trudności.
Dziękuję.

Dzień dobry,
czy słowo wprzód w znaczeniu 'najpierw' miało kiedykolwiek pisownię rozłączną? Jeśli tak, to kiedy?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry,

czy sformułowanie „w przyszłym maju” jest poprawne? Czy może lepiej użyć „w przyszłym roku w maju”?

Dziękuję za odpowiedź.

Z poważaniem