Dlaczego mówimy megaloman, piroman, narkoman itp., skoro osoba dotknięta manią to maniak? Czy nie powinniśmy mówić raczej o megalomaniaku? Czy język polski zawsze był w tym miejscu niekonsekwentny?

Dzień dobry,
czy da się przewidzieć, kiedy jakiś rzeczownik dostanie końcówkę -holik, a kiedy -man, gdy będzie potrzeba nazwania osoby bardzo zaangażowanej w czynności z tym rzeczownikiem związane? Jest narkoman (negatywny), ale i kinoman (pozytywny); alkoholik, ale i książkoholik (j.w.). Nie widzę więc, przynajmniej powierzchownie, prostej zależności semantycznej.
Pozdrawiam,
Jarek Hirny

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie prawidłowego zapisu daty w kontekście. Chodzi mi o to, czy zawsze po liczbie oznaczającej rok powinien być również zapis r. Pracuję jako korektor, mam do czynienia przeważnie z tekstami technicznyni, a w nich właśnie aż roi się od zapisów typu:

• Przebudowę zakończono w dniu 31.12.1973
• Wyposażenie zamontowane zostało w dniu 30.04.1994
• Urządzenia te zamontowano przed 2.10.1986
• Zaświadczenie jest ważne do 31.05.2002

Uprzejmie proszę o odpowiedź, czy owo r. można pominąć, czy powinno być na końcu każdej z tych dat. Ja z uporem maniaka za każdym razem w tak zapisanej dacie je dostawiam, ale może jego brak nie jest błędem?
Dziękuję i pozdrawiam.

Dzień dobry.
Pracuję w niewielkiej firmie handlowej, w której rozmowy telefoniczne z klientami są na porządku dziennym. Jeden z moich biurowych kolegów notorycznie (z uporem maniaka), przy okazji rozmów telefonicznych powtarza „Słucham pani”. Czy taka forma jest poprawna?
Pozdrawiam
Diana Furman

Szanowna Pani Profesor,
mam następujące pytanie. Dlaczego większość językoznawców w Poradni Językowej PWN (nie tylko tu zresztą) z uporem maniaka posługuję się formą wielka litera? Czy słowo duża nie wystarczyłoby? Moim zdaniem ma rację profesor Miodek, mówiąc, że wielki może być na przykład budynek, a nie litera o wielkości jednego centymetra.

Z uszanowaniem
Ernest Łach