Kiedy używamy wyrażenia prawo czegoś, a kiedy prawo do czegoś?

Jak powinno się poprawnie składać życzenia z okazji objęcia nowego stanowiska pracy. Należy powiedzieć: „Wszystkiego najlepszego w nowym…” czy „… na nowym miejscu pracy”?

Jak można interpretować zdanie: Sprawa jest zasadna, biorąc pod uwagę długość pobytu i związek z tym krajem?

Szanowni Państwo,
kopalnia soli w Bochni jako jedną z atrakcji proponuje pobyt w Komorze Ważyn (http://www.kopalniasoli.pl/dla-szkol/pobyty-integracyjne/pobyt-w-komorze-wazyn-1.html). Niepokoją mnie te ważyny. Czy pisownia przez ż jest poprawna? Proszę o odpowiedź.
Z poważaniem
Halina M.

Szanowni Państwo,
która forma jest poprawna: święta Teresa z Avila czy święta Teresa z Avili? Pierwsze sformułowanie jest powszechne, w mowie i piśmie, jednak wydaje mi się ono niepoprawne – wszak w języku polskim nazwy własne również powinny być odmieniane; nie mówimy/piszemy przecież Matka Teresa z Kalkuta.
Z poważaniem,
Prakseda Pawłowska

Interesuję się eponimami. W jednej z powieści natrafiłem na takie zdanie: „Tworzyło to atmosferę elizejskiego spokoju”. Domyślam się, że elizejski jest tu eponimem powstałym od słowa Elizjum (pojęcie z mitologii greckiej), jednak nie znalazłem takiego przymiotnika w żadnym słowniku języka polskiego, również w „Słowniku eponimów” W. Kopalińskiego. Chciałbym się dowiedzieć, co mógłby znaczyć przymiotnik elizejski, gdyby rzeczywiście uznać go za wyraz odimienny.

Szanowni Państwo!
Zauważyłam, że ostatnio dosyć często określa się uczniów gimnazjum mianem gimbus, a szkołę do której uczęszczają – gimbazą. Jaka może być geneza tych słów? W związku z tym jakie mogą być powody wykorzystywania słowa gimbus (pierwotnie kojarzonego jedynie ze szkolnym autobusem) do określania uczniów gimnazjum?

Czy wyrazy być i bydło są ze sobą powiązane tak samo jak myć i mydło. Można bowiem sądzić, że podobnie jak głównym zadaniem mydła jest mycie, podstawowym wyzwaniem stojącym przed bydłem jest istnienie.
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
od pewnego czasu moi Rodzice zaczęli stosować pewną formę językową, która wydaje mi się wyjątkowo nienaturalna (a może wręcz pochodzącą z języka niemieckiego?) i upierają się, że przecież jest ona zupełnie normalna i funkcjonuje w języku codziennym. Chodzi o wyrażenia typu „Na strychu mam w szafie sukienkę wisieć”, „W garażu na posadzce mam klucze leżeć”. Czy stosowanie takich wyrażeń jest dopuszczalne?
Pozdrawiam ciepło
Czytelniczka

W naszej szkole rozgorzała dyskusja na temat poprawności interpunkcji w poniższych zdaniach:

1. Pojmany w październiku 1982 r., został skazany na śmierć.
2. Pierwszy, drewniany dom wybudowano w 1500 r. Kolejny, murowany, rozpoczęto budować w 1817 r.
3. Urodzony w mieście Kraków, w województwie małopolskim dnia 31.09.1987 r.
4. Po zatrzymaniu w październiku 1982 r. został skazany w grudniu 1982 r. w grupowym procesie konspirujących przeciwko Polsce na karę śmierci, zamienioną na 50 lat pobytu w więzieniu.