Obraz Rembrandta van Rijn czy van Rijna?

Czy wyrazowi chociaż w zdaniu podrzędnym powinno towarzyszyć jednak w zdaniu nadrzędnym, np. „Chociaż nie znał dobrze włoskiego, próbował (jednak?) mówić”.

Szanowni Eksperci,
mam pytanie dotyczące bibliografii załącznikowej. Czy powinny sią w niej znaleźć bezwzględnie wszystkie publikacje przytaczane w przypisach? Nawet te, które nie dotyczą przedmiotu publikacji? Przykład: we wstępie do katalogu rycin Daniela Chodowieckiego autorka, rysując epokę, w której tworzył artysta, przytacza Woltera i Goethego. Czy te pozycje powinny się znaleźć w bibliografii / literaturze przedmiotu?
Z poważaniem
Iwona

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy – zdawałoby się – formy potencjalnej, tj. mianownika liczby mnogiej od nazwiska Goethe. Spotkałam się z nią ostatnio w zdaniu: „Mam mu za złe tych Schillerów, Wagnerów, Goethech (Goethów?), tę całą niemiecką tłuszczę…”. Niestety po zajrzeniu do licznych słowników nie zdołałam uzyskać pewności odnośnie poprawności tej odmiany, gdyż forma w nich nie występuje. A więc Goethech, Goethów czy jeszcze inaczej?
Pozdrawiam i dziękuję.

Szanowni Państwo!
Jak przytaczać (w tekście wspomnień) krótkie fragmenty poezji obcej, powiedzmy z przesłania do Fausta Goethego:

„…aus Dunst und Nebel…”
…aus Dunst und Nebel…
„…aus Dunst und Nebel…”

a także autentyczne słowa wypowiedziane w języku obcym, np. „W trakcie bicia powiedział jeden z siepaczy: «Er sieht zu intelligent aus»” – cudzysłów wystarczy czy dodatkowo kursywą?
Dziękuję
Hanna Bartoszewicz

Dzień dobry. Czy formy typu: w Lubuskiem, Mazowieckiem, Opolskiem (zamiast: w województwie lubuskim, mazowieckim, opolskim itp.) są tak do końca poprawne? Spotykamy bardzo często takie formy w mowie, niekoniecznie potocznej, zaś na piśmie – o wiele rzadziej. Czy pisanie takich form nie będzie uchybieniem ze strony autora?
Dziękuję.

W teleturniejach słyszy się czasem o pytaniu z jakiejś kategorii. Jak powinno się zapisać takie wyrażenie: – pytanie z kategorii taniec? – pytanie z kategorii „taniec”? – pytanie z kategorii „Taniec”?

Który zwrot jest poprawny językowo? Nigdy za dużo czy nigdy nie za dużo (analogicznie ze słowem zbyt)?. Zawsze byłam pewna, że mówi się nigdy za dużo/ zbyt wiele, natomiast tak często spotykam się z nigdy nie za dużo, że zastanawia mnie, czy dwie wersje są poprawne (mimo, iż logicznie przeczą sobie), czy po prostu jest to powszechny błąd?

Szanowni Państwo,

Adam Pomorski w posłowiu do swojego tłumaczenia „Fausta” Goethego (Warszawa, 1999) pisze: „Wśród polskich tłumaczy "Fausta" od początku zresztą zabrakło wielkich indywidualności pisarskich. (...) Spośród kilkunastu translatorów jaką taką pozycję mieli Józef Paszkowski (...) i Emil Zegadłowicz (...) poeta trzeciej gildii, lokalny piewca Podbeskidzia)”. Co Państwa zdaniem należy rozumieć przez sformułowanie „poeta trzeciej gildii”?

Z wyrazami szacunku

Piotr Michałowski