Szanowni Państwo,
jak będzie poprawnie: świat dwu-, trzy- lub więcejwymiarowy czy świat dwu-, trzy- lub więcej wymiarowy?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jak zapisać skrótem nazwę kościoła pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła i pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła?
Czy skrót św. św. stosuje się, kiedy towarzyszy kilku pojedynczym osobom, czy także kiedy towarzyszy jednemu rzeczownikowi w liczbie mnogiej, jak to się ma w przypadku apostołów?
Czy mogę skracać wezwanie Krzyża Świętego i Ducha Świętego?

Szanowni Państwo,
czy Święty Mikołaj piszemy w odniesieniu do biskupa Myry („W dniu Świętego Mikołaja istnieje zwyczaj obdarowywania prezentami”, „Tata przebrał się za Świętego Mikołaja” lub „…św. Mikołaja”), a święty mikołaj – w odniesieniu do przebranego człowieka oraz postaci fikcyjnej związanej z obyczajem obdarowywania prezentami („Chodzi święty mikołaj”, „Tata przebrał się za świętego mikołaja”, „Dostałem prezent od świętego mikołaja”, „Napisałem list do świętego mikołaja”)?
Z poważaniem
Czytelnik

Jak powinno się pisać nazwę stolicy Estonii? Encyklopedia podaje, że Tallinn, a słownik ortograficzny, że Tallin. Żadne z tych źródeł nie wspomina o oboczności.

W Wielkim słowniku ortograficznym PWN czytamy:

tam-tam – tam-tamista
ping-pong – pingpongista
hip-hop – hip-hopowiec a. hiphopowiec

Czy ta niekonsekwencja w znikaniu łącznika to przejaw braku jednolitej zasady czy też niekonsekwentnego jej stosowania? A może, wzorem ostatniego – również chronologicznie w polszczyźnie – przykładu, należałoby wprowadzić jako dozwolone obydwie te pisownie?
Łączę pozdrowienia
Michał Gniazdowski – Warszawa

Dzień dobry!
Jestem muzykiem i chciałabym się dowiedzieć, czy włoskie określenia notacji muzycznej powinniśmy odmieniać przez przypadki. Przykładowo: „Nie! Tam nie było staccata (staccato?)”, „Tam gdzie masz te glissanda (glissando?) […]”, „Teraz gramy od allegretta scherzanda/adagia cantabile (allegretto scherzando/adagio cantabile?)”.

Jak należy odmieniać nazwę sklepu TK Maxx?

Oto fragmenty z Biblii Tysiąclecia, co do których mam pewne wątpliwości:

– „Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli” (J 5, 43b). Czy to byście powinno być razem, czy osobno i dlaczego?

– „Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli” (1 Kor 1, 10). Czy błędem jest użycie różnych spójników (abyście, by i byście)?

Droga Poradnio,
na podstawie WSO 2006 rzeczowniki, które w mianowniku wymawiamy [-ija], w dopełniaczu otrzymują końcówkę -ii, a więc: Opatia – Opatii, zofija (gw. wilga) – zofii (nie: zofiji), Safiya – Safii (nie: Safiyi). Czy zatem w przypadku wyrazu tortilla [wym. tortija] nie należałoby, przez analogię, uznawać za poprawną również pisowni tortii? (I podobnie: paella [paeja] – paei).
Dziękuję i pozdrawiam,
Michał Gniazdowski

Dzień dobry!
Mam pytanie: czy w wyrażeniu to samo, co powinno się stawiać przecinek?
Dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam!