Szanowni Państwo,

często spotykam się (szczególnie w komunikacji zawodowej) ze zwrotem „Prośba o... ” (jak np. w: „Prośba o analizę dokumentów”), stosowanym zamiast „Proszę o... ” czy „Czy mógłbyś/mogłabyś... ”. Budzi on we mnie podobną niechęć jak rozpowszechniona praktyka rozpoczynania e-maili od „Drodzy” lub „Szanowni”, oceniona w jednym z wpisów Poradni jako „źle świadcząca o kompetencji komunikacyjnej piszącego”. Czy podobnie należy ocenić zwrot „Prośba o... ”?

Z poważaniem

MB

Witam,
ostatnio czytałam dyskusję pomiędzy korektorami na temat zostawiania wyrazów jednoliterowych na końcu wersu – czy jest to poprawne, czy nie. I chociaż większość opowiedziała się za tym, że nie powinno się zostawiać takich wyrazów na końcu wersu, to nikt nie znał zasady, która o tym mówi. Więc jak to jest – poprawne jest takie zostawianie w, i, z na końcu wersu czy nie? I gdzie można znaleźć zasadę?
Pozdrawiam i z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,

wraz ze zbliżającymi świętami Bożego Narodzenia zaczęłam zadawać sobie pytanie: czym właściwie jest powtarzająca się w refrenie „dyna”, pojawiająca się w znanej kolędzie „Gore gwiazda Jezusowi”? Jaka jest etymologia tego słowa?

Pozdrawiam serdecznie

Właśnie czytam „Mitologię starożytnej Grecji” Michała Pietrzykowskiego. Pisząc książkę, autor posługuje się składnią, w której bardzo często umieszcza orzeczenie przed podmiotem. W kilkudziesięciu zdaniach opisujących Apollina(?) pojawia się: udał się Apollo, założył Apollo, musiał się poddać Apollo, służył Apollo, musiał Apollo. Podobny styl budowania zdań zauważyłem też w otrzymywanych listach, szczególnie od starszych osób.
Skąd bierze się taka maniera? Czyż nie powinno być odwrotnie?

Szanowny Panie Profesorze!
Interesuje mnie poprawny zapis wyrażenia „Jezu, ufam Tobie”, a konkretniej – jego interpunkcja. Czy po Jezu powinien być przecinek? Napis ten jest często umieszczany na nagrobkach, ale nie znalazłem jeszcze żadnego z przecinkiem.
Z wyrazami szacunku
Karol Kacprzak

Dzień dobry.
Mam pytanie odnośnie zapisu dialogów. Mam wątpliwości co do poprawności fragmentu:
– Wasz świat niby jest totalnym przeciwieństwem naszego – Marcin zawiesił głos na chwilę – ale w rzeczywistości jest taki sam.
Jego autor posiłkuje się zasadą w poradniku Fantazmatów, ja natomiast nie spotkałem się z nią nigdzie indziej i do tej pory wydawało mi się, że „didaskalia” wtrącone w wypowiedź powinny być typu:
– Przestań narzekać – powiedział Marcin – i daj mi to wreszcie.

Szanowni Państwo,
mam problem z zapisem didaskaliów w dialogach.
Z porady „Zapis partii dialogowych” wynika, że reguła kolejności podmiotu i orzeczenia jest sztywna „mamy szyk podmiot + orzeczenie” dla czasowników nie oznaczających mówienia.
Natomiast zetknąłem się z zapisami:
„Nieprawda – tupnął nogą Kaziuk” – Konwicki „Dziura w niebie”
„Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – zmarszczył brwi Crach an Craite” – Sapkowski „Wieża Jaskółki”.
To błędy, czy wyjątki od reguły? I czemu małą literą?