Czy to prawda, że nie istnieje przymiotnik, którym można określić czyjeś bycie we śnie? Przymiotnikiem śpiący wskazujemy na czyjeś zmęczenie, a śniący mówi o osobie pogrążonej w marzeniach. Najtrafniejszy przykład, który przychodzi mi do głowy to drzemiący, ale drzemanie różni się jednak od spania.

Szanowni Państwo,
pozwolę sobie nie tyle na pytanie, ile na podzielenie się myślą, być może godną rozważenia (publikacji – już niekoniecznie, choć i to pozostawiam przecież Państwa uznaniu). Doświadczenie podpowiada, że dostrzeżony u siebie błąd lub językowa niezręczność, wcześniej notorycznie popełniane, zaczynają razić ze szczególną siłą, co wynika najpewniej z jednej z najwspanialszych człowieczych właściwości – wstydu. Zarazem jednak przykrości dostarcza zarówno bycie osobiście pouczanym, jak i karcenie. Stąd dobrze rozumiem, że przestali Państwo tępić zwrot Witam!, gdy otwiera mejle, mimo że czytanie go w listach na stronie Poradni skłania ku przedsiębraniu podobnych rozpoczęć. Być może jednak – oszczędnie, delikatnie i potencjalnie skutecznie – w zakładce zadaj pytanie, koniecznie przed formularzem, warto umieścić taką lub ową wiadomość, która by nieszczęsne witania zwalczała; albo – zbiór wypisków z korespondencyjnych prawideł? Niechby ktoś poczuł się urażony, niechby snobizm zarzucał – myślę, że korzyści i tak byłoby bez porównania więcej.
Kreślę się z poważaniem
— Mieszko Wandowicz

PS Tutaj przyznam, że marzy mi się, iżby w polszczyźnie, nade wszystko polszczyźnie mejlowej, zaistniała forma, może odrobinę przewrotna, rozwiązująca wszelkie powitaniowe kłopoty – obecne, gdy trudno wybrać odpowiedni zwrot grzecznościowy: „Proszę witać, Szanowni Państwo, proszę serdecznie witać!”. Nadrzędność adresata, a przeto tego, który odgrywa rolę gospodarza, zaznaczona jest wyraźnie, uprzejmość nie powinna, jak sądzę, budzić poważniejszych zastrzeżeń, pytanie zaś, jakim mianem określić odbiorcę, w dodatku ostrożnie nakłanianego do życzliwości, jeżeli nie znika, to przynajmniej się oddala. Na mejle rozpoczęte słowami Proszę witać odpisywałbym z olbrzymią przyjemnością. (Rzecz jasna w odpowiednim kontekście; szczegółowe wytyczne są zresztą do przemyślenia, swoboda zaś – póki nie w nadmiarze – językowi przecież tylko służy).

Szanowni Eksperci,

chciałabym się dowiedzieć jaką częścią mowy jest wyraz „jutro”? Myślałam, że „jutro” to przysłówek, a ostatnio usłyszałam, że to rzeczownik. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo!
Wiele już było o kłopotliwej nazwie wyrobów Apple i ich odmianie (np. narzędnik), ale tym razem chodzi mi o liczbę mnogą. Jedna sztuka to iPhone, a jeśli będzie ich więcej, to iPhone’y, czy może iPhony albo jeszcze inaczej?

Z poważaniem – Drzazga

Szanowni Państwo,
Czy mogłabym prosić o pomoc w ustaleniu, która z form jest poprawna:
w formie, w której go odebrałam
czy
w formie, w jakiej go odebrałam?

Magdalena

Szanowni Państwo!

Proszę o wyjaśnienie pochodzenia zwrotu niebieskie migdały. Z góry serdecznie dziękuję.

Nie jednemu czy niejednemu psu Burek na imię? Czy mamy tu niedopowiedziane lecz wielu i trzeba to pisać osobno, czy może już pierwsze słowo w powiedzeniu wskazuje, że chodzi o wielu czworonogów, więc zasadna byłaby pisownia łączna? W książkach różnie bywa z tym Burkiem (https://www.google.com/search?tbm=bks&q=%22na+imi%C4%99+Burek%22), dlatego proszę Poradnię o rozwianie wątpliwości.

Czy wyrażenie oddawać się obowiązkom jest poprawne? Chciałabym użyć go w zdaniu: „Swoim obowiązkom oddaje się w sposób ambitny i profesjonalny”.

Na stronie https://patronite.pl/radionowyswiat bez przerwy pojawia się słowo projekt. Co więcej, ten projekt ma się spinać finansowo i mnie to strasznie boli. Czy nie można mówić przedsięwzięcie, pomysł, idea, rzecz, marzenie? Bo przecież projekt może być domu czy samochodu.
Takie korporacjonizmy swędzą mnie do żywego, mam nadzieję, że nie są to obsesje rodem z plaży w „Dniu Świra”?

Witam,
chciałabym dowiedzieć się, czy poniższe zdanie ma poprawnie postawione przecinki? Długo szukałam odpowiedzi, natomiast nie znalazłam takiej, która rozwiałaby moje wątpliwości.

Poznaj historię trzech kobiet, które, podążając za swoimi marzeniami, stały się częścią najsłynniejszego we Włoszech telewizyjnego show – Studio Uno.