Witam po przerwie wakacyjnej. Moje pytanie dotyczy dopełniacza liczby mnogiej rzeczownika mięso; w szkole uczono mnie formy mięs, pojawia się ona we współczesnych książkach, odnotowują ją jako jedyną nowe słowniki języka polskiego. Ja natomiast zdecydowanie bardziej przekonany jestem do formy miąs, którą zamieszcza jeszcze Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego. Czy mogę zatem w XXI wieku pisać i mówić miąs bez narażania się na zarzut archaizacji języka?

Chciałabym się dowiedzieć, czy nazwy własne mające w środku wielkie litery, np. MultiBank, ComArch, MasterCard, można pisać wielką literą, ale w środku małymi: Multibank, Comarch, Mastercard? Czy taka pisownia będzie błędem?
Po drugie, czy wyrażenie typu spółka matka pisać z dywizem, czy bez?
Będę wdzięczna za poradę.

Proszę o poradę w kwestii terminu tłumaczonego z języka angielskiego. Jak powiedzieć na kobietę, która jest myśliwym: Zosia, kobieta-myśliwy czy Zosia, łowczyni? Tłumacz przetłumaczył z angielskiego (the hunter) – myśliwa ;-)
Pozdrawiam i z góry dziękuję za odpowiedź.
Anna Choma

Szanowni Państwo,

chciałam zapytać, które zdanie jest poprawne:

To owczarek niemiecki długowłosy

czy To długowłosy owczarek niemiecki.

Dziękuję za pomoc.

Szanowni Państwo,

skąd wzięło się słowo zanim? Wydaje się, że jest to zbitek słów „za + on”. Jednak znaczenie przeczy tej intuicji: zanim oznacza przecież coś przed, a nie za, co ma odpowiednik np. w angielskim before czy włoskim prima. Bardzo proszę o wyjaśnienie etymologii tego słowa.

Pozdrawiam, P.R.

Pytanie będzie z pogranicza historii i języka polskiego.
Trudno, naprawdę bardzo trudno jest mi sobie wyobrazić, że polski żołnierz, na polskim terytorium, posługując się językiem polskim, nadaje polskiemu kawałkowi ziemi jakże „swojską” i „polskobrzmiącą” nazwę Westerplatte. Równie trudno mi zrozumieć, jak po II wojnie światowej polski architekt, polski budowniczy, polski murarz nadaje polskiej dzielnicy w polskiej stolicy jakże „swojsko” i „polskobrzmioącą” nazwę Mariensztat… Coś tu chyba nie tak! Albo to ja mam kiepskie wyczucie językowe, albo jednak nazwy te niezbyt komponują się z naszym ojczystym językiem… Uprzejmie proszę o opinię, bo o wyjaśnienie będzie chyba trochę trudno… Pozdrawiam serdecznie !!!

Czy poprawne jest wyrażenie: wrosły paznokieć? Mówi się przecież: „Paznokieć mi wrósł”.

Dzień dobry.
Mówi się ciepło jak w uchu czy ciepło jak w ulu?
Z wyrazami uszanowania
Konrad Dulkowski