Jak to się stało, że w języku polskim wykształciły się aż trzy końcówki liczby mnogiej w rodzaju męskim: (1) osobowe i godnościowe -owie, (2) godnościowe bądź archaizujące -y/-i (zależnie od spółgłoski wygłosowej), wreszcie (3) zwykle deprecjacyjne i/lub nieżywotne -i/-y (zależnie od spółgłoski wygłosowej, z repartycją częściowo odwrotną niż w 2)

Np. (1) aniołowie (2) anieli (3) anioły – w ost. przypadku akurat bez odcienia deprecjacyjnego.

Dziękuję za naświetlenie tematu,

Łukasz

Dzień dobry, powód mojego pytania może wydać się bardzo błahy, dlatego nie będę go tutaj podawał. Irytuje mnie rozmowa z osobami, które nie podają na swoje racje żadnego uzasadnienia. Spór rozchodzi się o wyrażenie „poka cyca”, które według różnych osób jest wulgarne lub nie. Sprawdziłem, że słowo „cyc” lub „cycek” to pospolite określenia na piersi kobiety, zapisane w Słowniku Języka Polskiego, dlatego też chciałbym poprosić Państwa o rozwiązanie tej rozterki. Z góry dziękuję za odpowiedź.