Szanowni Państwo,
dziękuję za odpowiedź na pytanie o linki i interpunkcję, ale nie chodziło mi o sytuację, w której jakiś wyraz jest jednocześnie linkiem, tylko kiedy po jakimś wyrazie pojawia się adres jako hiperłącze lub zwykły tekst. Chodzi mi o to, czy poprawne jest użycie dwukropka w zdaniu: „Można o tym przeczytać tutaj: www?”. A może lepszy były myślnik albo jeszcze inne rozwiązanie?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Mój znajomy nazywa się Łukasz Kado. Czy na pamiątkowym dyplomie dla niego można napisać dla Łukasza Kado? Mam problem z odmianą jego nazwiska. On sam nie chce, żeby jego nazwisko odmieniać. Znajomi poloniści twierdzą, że jest to obowiązkowe i powinno się napisać dla Łukasza Kady. Proszę o szybką odpowiedź! Dziękuję.
Z poważaniem – Krzysztof Grodzicki

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące porady „imię, nazwisko i tytuł na kopercie” z 25.11.2010 r. Czy skrót lub rozwinięcie tytułu naukowego lub innego można zapisywać dużą literą również na innych pismach okolicznościowych, np. dyplomach?

Z góry dziękuję za odpowiedź i serdecznie pozdrawiam.

Witam.
Ostatnio wśród młodzieży (do której jeszcze poniekąd należę) słyszę „dziwne słowa”, jak np. dżedżochron (zamiast parasola) i pokładnik (zamiast kasjera). Źródła tych słów są dość jasne, jednak z jednym słowem nie jest tak łatwo: z tugo, które (jak wywnioskowałem z kontekstu) oznacza mniej więcej smutek. Skąd to mogło się wziąć i co Szanowana Poradnia o takich działaniach myśli?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Jak powinien brzmieć przymiotnik od Edyp? W słowniku ortograficznym (i tylko tam) znalazłem jedynie słowo edypowy (i Edypowy), natomiast w dwóch recenzjach filmowych natrafiłem na takie zdania: w edypalnym motywie zabicia ojca i w tej edypalnej rozgrywce. Wydaje mi się, że ten drugi jest sztucznie utworzony i niepotrzebny, zapytuję jednak: czy potrzebne są dwa przymiotniki mające związek z Edypem, a jeśli tak, co należałoby określać mianem edypowy, a co edypalny?

Szanowni Państwo!
Skrótowce takie jak EFTA czy IKEA można odmieniać dwojako: albo Efta, Efty, albo EFTA, EFT-y. Ale czy można postać mianownikową zapisać pismem wersalikowym, a przypadki zależne pismem tekstowym?

Jaki zapis jest poprawny: eko-oznaczenie czy ekooznaczenie?
Przy okazji chciałam także podziękować za rychłą odpowiedź na moje poprzednie pytanie.

Moje pytanie dotyczy mianownika i biernika l. mn. rzeczownika elf. We wszelkich słownikach jako poprawna sugerowana jest końcówka -y (a więc elfy). Tymczasem Marek Gumkowski w jednym z wydań Władcy Pierścieni J. R. R. Tolkiena wprowadził formę elfowie, tak to motywując:

Wspomnieć także należy o modyfikacji innego rodzaju: rzeczownikowi elf w mianowniku i bierniku liczby mnogiej nadawana jest tu męskoosobowa forma elfowie, nie figurująca w słownikach języka polskiego. Odważono się na takie odstępstwo od językowych prawideł zarówno dlatego, że w odniesieniu do postaci określanych tym mianem są tu zawsze stosowane formy gramatyczne przynależne istotom ludzkim (a więc oni, nie one; zrobili, nie zrobiły), jak i z chęci naśladowania w tej mierze decyzji autora, używającego nieprawidłowej w angielszczyźnie formy liczby mnogiej elves (zamiast elfs) i toczącego o to zażarte boje ze skrupulatną korektą. Tolkien chciał w ten sposób odświeżyć sens słowa, które – jak pisał – „z biegiem czasu skarlało i dziś kojarzy się raczej z fantastycznymi duszkami”. W polskim przekładzie forma elfy została pozostawiona wyłącznie w kilku miejscach jako zbiorowe określenie ludu czy też szczepu (np. Elfy Szare, Elfy Leśne – ale już: Elfowie Wysokiego Rodu). Podobnie, choć w sposób nie tak konsekwentny, wprowadzone zostały, jako oboczne, formy krasnoludy i krasnoludowie.

Swego czasu temat ten wzbudził żywą wymianę zdań na „Forum dyskusyjnym miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena”. Tu chciałbym spytać, co Państwo sądzą na temat takiej innowacji językowej, jej zasadności i poprawności. Czy da się tu w ogóle jednoznacznie rozstrzygnąć problem, czy też wybór jednej z form jest li tylko kwestią gustu użytkowników języka?

Z tolkienowskim pozdrowieniem,
Ruginwaldus

Chciałem zapytać, jak oddać w pisowni popularną, potoczną wersję brzmieniową skrótowca SGH, tj. [esgieh]. Czy można pisać zarówno SGH-u, jak i Esgiehu oraz esgiehu? Jeśli już, to ja bym stosował tylko wielką literę, ale gdy kiedyś zapytałem w poradni o Fejsa/fejsa, prof. Bańko nie widział problemu z małą literą ze względu na potoczność.
Przy okazji: dlaczego na końcu porady pojawia się urla itp. Czemu nie uerela jak esemesa?

Czy użycie leksemu ewidentny w połączeniu z wyrazem nacechowanym pozytywnie jest błędem językowym? Chodzi o połączenia typu: ewidentny sukces, ewidentne zwycięstwo.