Napatoczyłem się niedawno na Wikipedii (strona: „Alfabet polski”) na cytat z Brücknera dotyczący polskiego abecadła i opisujący problemy jego zapisu. I jest tam taki fragment: „tak się mściło niedbalstwo wobec języka narodowego, zrozumiałe chyba u mieszczan pół-Niemców, karygodne śród kół uczonych, nie uznających, jak i WĘGIERSKIEGO, niczego niełacińskiego”. Dobrze rozumiem, że były pomysły wprowadzenia węgierskich dwuznaków itd. do naszego abecadła? Wszakże mamy dużą zbieżność „nietypowych” głosek (zapisywanych jako: zs-ż, s-sz, dz-dz!, dzs-dż, gy~dź, ny-ń itd.), więc ma to sens, ale w ogóle nie jestem w stanie znaleźć potwierdzenia czegoś takiego.

Dzień dobry!

Niedawno po raz pierwszy w polskim kościele luterańskim kilka kobiet zostało księżmi. W jaki sposób o nich mówić i jak się do nich zwracać (tzn. jaka jest forma żeńska od rzeczownika "ksiądz")? Czy może mówić "pastorka" - od słowa "pastor" (jak zazwyczaj mówi się o kapłanach protestanckich)? A może po prostu "kapłanka"?

Dzień dobry,

zwracam się z pytaniem, na które nie udało im się znaleźć odpowiedzi. Jak powinno zapisywać się liczbę mnogą od słowa Kościół w przypadku, gdy te k/Kościoły nie są dookreślone jakimś przymiotnikiem np. protestanckie? Przykładem niech będzie zdanie: Polska Rada Ekumeniczna zrzesza siedem kościołów. Czy może  siedem Kościołów?

Mi bliżej do pierwszej formy - małą literą, ale to tylko moje odczucie. Czy możne należy stosować zasadę podobnie jak z liczbą pojedynczą?