Witam,
powiemy, że np. sprawa polega na ukazaniu jej taką, jaka jest, czy na ukazaniu jej takiej, jaka jest, czy może jeszcze inaczej?
Dziękuję za odpowiedź.

Moje zainteresowanie wzbudził czasownik rzec. Niektóre źródła poprawnościowe podają, iż nie tworzy on form czasu teraźniejszego. Czy zatem rzecze użyte w tytule Tako rzecze Zaratustra jest formą czasu przyszłego (rzeknie, powie, będzie mówił)? W oryginale występuje sprach, czyli czas przeszły dokonany.

Pozdrawiam i dziękuję serdecznie za tę i wszystkie odpowiedzi.

Dzień dobry,

mam zamiar wydać tomik poetycki. Moje pytanie dotyczy tytułu tomiku. Chciałbym, korzystając z wolności, która przysługuje piszącemu poezję, zatytułować tomik rozpoczynając od dwóch niewystępujących w języku polskim słów, ponadto zapisanych małymi literami np.: „sudo sudo”. Jeśli taki zapis jest niedopuszczalny, to chciałbym poznać wymogi formalne zapisu tytułu tomiku poetyckiego — jeśli takowe istnieją. Tomik poetycki jest właśnie najmniej dookreślony z formalnego punktu widzenia.

Pierwszych pięćdziesiąt czy pierwsze pięćdziesiąt?
Następnych dziesięć czy następne dziesięć? Itp.
Pozdrawiam.
Elżbieta Żurek (Lublin)

Droga Redakcjo,
pytanie dotyczy kwestii redakcyjnych. Załóżmy, że artykuł, który ma się ukazać w czasopiśmie, został podzielony na dwie części: część pierwsza ukaże się w numerze 4, a druga w numerze 5. Czy numeracja rysunków, zdjęć i śródtytułów z części pierwszej powinna być kontynuowana w części drugiej?

Z poważaniem
Kasia

Czy prawidłowy jest zapis: „Duet muzyków zagrał” czy „Duet muzyków zagrali” (analogicznie do wujostwo przyszli)?
Która wersja jest poprawna: „Oczom widzów ukazał się duet fortepianu i wiolonczeli” czy „Oczom widzów ukazał się duet fortepian i wiolonczela”?
Kolejna kwestia dotyczy zapisu z myślnikiem lub bez. Czy w wypadku zapisu duet Szcześniak Górniak użyjemy myślnika? Duet Szcześniak – Górniak? A jeśli z myślnikiem, to czy ze spacjami, czy bez?
Dziękuję

Szanowni Państwo!
W związku z moją pracą lektorki języka polskiego jako obcego interesuje mnie skala zjawiska zapożyczeń we współczesnej polszczyźnie (głównie z języków zachodnich, czyli z angielskiego, niemieckiego, francuskiego oraz łacińskiego). Byłabym bardzo wdzięczna za podanie szacunkowych danych (np. w tysiącach słów albo w procentach) lub wskazanie tytułów aktualnych opracowań, w których znajdę powyższe informacje.
Z poważaniem
Agnieszka Zawadzka

Szanowny Panie Profesorze,
proszę o pomoc w rozwianiu moich wątpliwości. „Czyny kompromitują go jako specjalistę, a wręcz wskazują na jego niezgodną z prawem działalność” – czy to zdanie jest poprawne? Być może spójnik a zaburza tę konstrukcję?
Co więcej, nie-specjalista ukazany jest na jednej płaszczyźnie z „niezgodną z prawem działalnością”, czy są one faktycznie wystarczająco równoważne?
Byłabym bardzo wdzięczna za wyjaśnienie ewentualnych błędów w powyższym sformułowaniu.
Pozdrawiam,
K.

Chciałem zapytać o wymowę i odmianę nazwiska Anthony’ego de Mello. Przeczytałem, że był Hindusem pochodzącym z kolonii portugalskiej, a wśród innych osób noszących to nazwisko znalazłem tylko Brazylijczyków. W takim razie jest to chyba nazwisko portugalskie. Słyszałem, że nazwiska portugalskie zakończone na -o w pisowni kończą się w wymowie na -u i dlatego nie odmieniają się. Potwierdza to encyklopedia PWN, zalecająca wymowę nazwiska dyplomaty brazylijskiego: [dżi melu]. Czy i tutaj tak jest?

Bardzo prozaiczne pytania: czy imię Ariadna ma w języku polskim jakiekolwiek ogólnie przyjęte zdrobnienie? Pozdrawiam.