„Kiedyś była ona inną” – zamiast „(…) inna”. Jak wyglądała historia rozwoju przymiotnika do postaci dzisiejszej? Dlaczego dziś jest inaczej (forma inna), skąd to wynika i skąd wynikała forma inną. Gdzie można o tym poczytać więcej?

Wraz z profesjonalizacją organizacji pozarządowych w Polsce coraz częściej wśród pracowników pojawia się stanowisko pochodzące z języka angielskiego – fundraiser. Jaka powinna być jego poprawna pisownia w języku polskim? Właśnie fundraiser czy też fund-raiser, fund raiser? A dziedzina, którą się zajmuje, to: fundraising, fund-raising, fund raising – czy też jeszcze jakiś inny zapis jest poprawny?

Szanowni Państwo

od dłuższego czasu spotykam się z używaniem zaimka te w odniesieniu do rodzaju nijakiego. Podczas transmisji sportowych słyszę, że „te spotkanie toczone jest w szybkim tempie”, „świetne było te podanie”, „może zdobędzie w końcu te złoto”. Nie zdarza się to (a może te?!) oczywiście tylko komentatorom sportowym, taką samą manierę da się zaobserwować choćby u prowadzących programy informacyjne, wypowiadających się w telewizji ekspertów, polityków ...

Brzmi to okropnie – co gorsza odnosi się wrażenie, iż niektórzy świadomie zastępują "pospolite" TO "uczonym" TE. Skąd to się bierze?

Z pozdrowieniami

Maciek

Drodzy Państwo!
Oto i kolejna sprawa, która mnie nurtuje. Hobbystycznie zajmuję się historią i mam pewne problemy z zapisem nazw miejscowych. Jakie formy poniższych wyrażeń są poprawniejsze: zamek Newark albo katedra Winchester, czy też zamek w Newark i katedra w Winchesterze? A może poprawniejsza byłaby pisownia oryginalna (np. Newark Castle)?
W związku z powyższym mam i kolejne pytanie. Czy poprawniej użyć wyrażenia: „Urodził się na zamku…”, czy też „Urodził się w zamku…”?

Dziękuję i pozdrawiam
Przemo

Czym się różni zapis fonetyczny od zapisu fonologicznego?

Szanowni Państwo,
która forma jest poprawna: święta Teresa z Avila czy święta Teresa z Avili? Pierwsze sformułowanie jest powszechne, w mowie i piśmie, jednak wydaje mi się ono niepoprawne – wszak w języku polskim nazwy własne również powinny być odmieniane; nie mówimy/piszemy przecież Matka Teresa z Kalkuta.
Z poważaniem,
Prakseda Pawłowska

Szanowni Państwo,
czy w średniowieczu Słowianie mieszkający w Meklemburgii, na Pomorzu Szczecińskim i na Rugi mówili dialektami polskimi? W odniesieniu do tych dialektów spotkałem się z nazwą dialekty lechickie. Czy oznacza to:
a) dialekty polskie nazwane nieco inaczej z przyczyn pozajęzykowych (inne losy polityczne, wczesna germanizacja itp.)?
b) inny, odrębny od polskiego język, bardziej jednak podobny do polskiego niż np. czeski czy słowacki?

Serdecznie pozdrawiam
Filip Cerkaski

Przy podawaniu nazwy charakterystycznego komunistycznego symbolu w językach germańskich najpierw wymienia się młot, zaś sierp jako drugi w kolejności (podobnie jest w języku greckim, tzn. młot i sierp). W językach romańskich, słowiańskich i należących do innych rodzin (m.in. litewskim, fińskim, węgierskim, albańskim, tureckim) pierwsze miejsce zajmuje sierp, drugie młot. Czy mogłabym poprosić o wyjaśnienie przyczyn tego zjawiska? Skąd u narodów germańskich ta odwrócona kolejność?

Witam serdecznie!
Mam następujące pytanie: chciałbym się dowiedzieć, jak powinno się prawidłowo skracać imiona. Przykładowo – czy Stanisław i Władysław to S. i W., czy też St. i Wł.?
Spotkałem się z poglądem, że prawidłowe są tylko skróty jednoliterowe. Jeśli to prawda, proszę o odpowiedź, kiedy norma uległa zmianie, bo np. na dyplomie Nagrody Nobla, którą Reymont dostał w 1924, jest napisane Władysław St.
Jeśli okaże się, że skróty dwuliterowe dla niektórych imion są jednak akceptowalne, prosiłbym o przytoczenie ich wszystkich (zdaje się, że jest ich nie więcej niż kilka).
Dziękuję bardzo za wyjaśnienie moich wątpliwości.

Witam.
Chciałbym dowiedzieć się cośkolwiek o historii polskiego językoznawstwa: od kiedy taka dziedzina nauki istnieje, kto jako pierwszy się tym w Polsce zajmował oraz kiedy wydano pierwszy polski słownik ortograficzny?
Dziękuję serdecznie i pozdrawiam redakcję.