Dzień dobry!
Jak należy akcentować polskie liczebniki 400, 700, 800, 900? Czy np. czteRYsta czy CZTErysta? A przy odmianie? I dlaczego?
Proszę o odpowiedź na mejl.
Pozdrawiam

Jak poprawnie akcentować odmienione obcojęzyczne nazwy własne, które w mianowniku nie są akcentowane na przedostatnią sylabę. Na przykład, czy wymieniając nazwisko bohatera „Zbrodni i kary”, wspominamy o RasKOLnikowie (zachowując akcentowanie tematu wyrazu), o RaskolniKOwie (jak przy polskim nazwisku), czy może jeszcze o kimś innym?

Czy w języku polskim akcentujemy rosyjskie nazwiska zgodnie z ich wymową w języku rosyjskim?

Pozdrawiam
Czytelnik

Dlaczego w wyrazach katolik czy fabryka dopuszczalne jest akcentowanie na pierwszą sylabę? W jakich innych słowach jest to jeszcze możliwe? Czy tworzą one serię, czy ma tu zastosowanie jakaś reguła?

Szanowni Państwo!
Mam kłopot z przypadkami zależnymi nazwiska Alexy. Powszechnie używana jest forma dopełniacza Alexy'ego (także w tytule publikacji), a jaki będzie miejscownik?
Anna K.

Szanowni Państwo,
matematycy potrzebują czasem tworzyć coś w rodzaju liczebników porządkowych od nazw zmiennych. Słowa typu enta czy emta nie budzą wątpliwości, ale co z takim pseudo-liczebnikiem utworzonym od alfa: czy jest to liczba alfta czy alfata?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Witam,
piszę właśnie teksty dla firmy Amica. I nie jestem pewna, czy w przypadkach zależnych pisać głoskę [właściwie literę – Red.] c czy k, tj. Amiki czy Amici?
Bardzo dziękuję za pomoc.

Szanowni Państwo!

Zwracam się z pytaniem co do poprawnej interpunkcji w przypadku użycia wyrażenia „a nawet”. Przykładowe zdanie: „Przynosi ulgę, zmniejsza ból, a nawet przygnębienie”. Czy przed tym wyrażeniem powinno stawiać się przecinek? Czy jest to zależne od kontekstu? Jak to wypada w kontekście podobnych zwrotów, np. „lub raczej”? Będę wdzięczny za odpowiedź.

Pozdrawiam!

Chciałbym zapytać o odmianę angielskiego imienia Hugo. Pisownia, identyczna z polskim odpowiednikiem tego imienia, sugeruje formy przypadków zależnych: Hugona, Hugonowi. Jednak wobec wymowy [hjugou] taka odmiana wydaje się dziwaczna (jak wymawiać: [hjugonowi]?). Pozostawienie imienia bez odmiany – jak niektórych wyrazów obcych kończących się na -o – też wypada niezręcznie („Podał dokumenty Hugo”). Czy wobec tego dopuszczalna jest odmiana, jaką podsuwa mi intuicja językowa: Hugo, Huga, Hugiem?

Dzień dobry,

często spotykam się z nieodmienianiem przez komentatorów sportowych obcojęzycznych imion zakończonych na -i, np.  120 metrów Antti (nie: Anttiego) Aalto. W słowniku znalazłam informację, że imiona zakończone na -i powinno się odmieniać. Czy jest to forma dopuszczalna?