W powieści Romana Praszyńskiego pt. Córki Lota (s. 211) znalazłem takie oto zdanie: „Upewniony co do czystości mej przyszłej małżonki, wprowadziłem ją pod swój dach”. Czy użycie przecinka po wyrazie małżonki jest w tym przypadku uzasadnione?

W jaki sposób można przekonać się, czy dane słowo jest zaimkiem czy spójnikiem? Chodzi mi konkretnie o słowa: zanim, dopóki, dopóty. Ich funkcja w zdaniach:

Zanimby on przyszedł, zdążyłbym wszystko zrobić sam.
Dopóty by pracował, dopóki by miał siłę.

wydaje się identyczna, a jednak cząstkę by pisze się raz łącznie, a raz oddzielnie.

W Słowniku Języka Polskiego jest hasło zakańczać. Czy wobec tego zdanie „Licznik po osiągnięciu limitu pętli zakańcza ją” jest poprawne?

Szanowni Państwo, czy coś może wywołać zamęt u kogoś, czy w kimś? Chodzi mi o zamęt w czyjejś głowie, tj. w jego myślach. W tej sytuacji bardziej trafne wydaje się drugie określenie. Pierwsze pasuje mi do zewnętrznych obiektów zamącenia, jak dom, życie, rodzina itp. Czy moja interpretacja jest właściwa?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,

humorystyczne grupy w Internecie obiega idea wyimaginowanego bytu państwowego łączącego Polskę, Czechy, Słowacje oraz Łużyce, tzw. Zapadosławia czyli kraj Słowian zachodnich. Jaki poprawnie utworzyć przymiotnik od tego rzeczownika? Zapadosławski czy Zapadosłowiański? Bardzo dziękuję.

Z poważaniem,

Robert Barg

W jaki sposób zapis bibliograficzny artykułu pobranego w pliku pdf z danego portalu różni się od zapisu bibliograficznego strony www na tym samym portalu? Czy data umieszczana przed datą dostępu w przypadku pdf jest datą napisania artykułu, czy umieszczenia go na portalu? Czy w przypadku pliku pdf zapisywana jest nazwa portalu (słownie), z którego był pobrany (w pliku może być np. artykuł z jakiegoś magazynu, niemającego nic wspólnego z tym portalem)? Bardzo proszę o wyjaśnienie na przykładzie.

O ile mi wiadomo, praktyka redaktorska w powieściach przynajmniej w niektórych wydawnictwach jest taka, że wszystkie liczby w dialogach muszą być zapisane słownie.

Prowadzi to, w moim odczuciu, do dialogów, które sie naprawdę bardzo ciężko czyta. Przykład: Nielegalni Severskiego, str. 718:

- Dwudziestego pierwszego marca tysiąc dziewięćset sieddmendziesiątego trzeciego roku wystawiłem dokumenty dla (...)

Tymczasem już na str. 719 narrator pisze:

"Obaj doskonale wiedzieli, jaką wartość ma zielony notatnik (...) z 1953 roku"

W moim odczuciu zapis słowny dużych liczb jest zwyczajnie nieczytelny.

Skąd się wzięła ta praktyka?

Szanowni Państwo,
spotkałem się z wieloma opiniami, iż nie należy zaczynać zdania od cyfry. Pytanie moje więc brzmi: czy zgodnie z zasadami poprawnej polszczyzny możemy rozpoczynać zdania od cyfry? Na przykład: „17 lipca 1875 urodził się wielki poeta”. Czy może poprawniej brzmiałoby zdanie: „Dnia 17 lipca 1875 urodził się wielki poeta”.
Z góry dziękuję za odpowiedź
Czytelnik

Czy podając datę zapisaną np. 30.04.2009, na końcu podajemy skrót r.? Mam wątpliwości, ponieważ skrót ten odnosi się do roku, a nie do całej daty.

O datach: chodzi mi o zapis daty jako 7. 05. 2009 (ze spacjami po kropkach). W Poradni zapis ten nie występuje jako poprawny. Znajoma nauczycielka (nawiasem mówiąc córka znanego krytyka lit. z Wrocławia) uznaje w pracach zapis 7.05.2009 (czyli bez spacji po kropkach) za niepoprawny. I uznałbym to za dziwactwo, gdyby nie to, że w książce pt. Poradnik korespondencji użytkowej prof. R. Pawelca daty zapisywane są w ten sposób – 13. 06. 2009 r. Który zapis jest bardziej poprawny? Skąd się wziął?