Jak zmieniało się postrzeganie zjawiska wałczenia? Podobno początkowo niezgłoskotwórcze u jako ł było cechą gwary chłopów, niższych warstw i zalecano unikanie takiej wymowy. Jeszcze na początku XX w. wiele osób używało tzw. scenicznego ł. Czy wałczenie zatem postrzegano jako styl potoczny, czy wręcz psucie języka, niestosowne w mowie oficjalnej? Może inaczej mówiono w domu, a inaczej w szkole czy podczas publicznych wypowiedzi? Do dziś niektórzy młodzi prezenterzy TVP Wilno stosują sceniczne ł, choć z pewnością są świadomi, że w Polsce już (prawie) nikt tak nie mówi. A na nagraniu głosu J. Piłsudskiego słychać, że wałczy. Lektorzy Polskiej Kroniki Filmowej początkowo nie wałczyli.

Szanowni Państwo,

w moim mieście przyznawane jest wyróżnienie o nazwie złoty wawrzyn. Podczas jego wręczania konsekwentnie stosowana jest odmiana złotego wawrzyna. Gdy zapytałem, dlaczego dopełniacz przybrał tutaj formę wawrzyna, a nie – jak głoszą słowniki –wawrzynu, usłyszałem, że powodem jest to, iż występuje on symbolicznie, w nazwie własnej.

A gdyby nagrodą był  złoty dom? Czy mówilibyśmy wtedy o przyznawaniu  złotego doma?

1. Ciekawi mnie, dlaczego, kiedy coś wymaga wiele wysiłku, mówimy, że wymaga wiele zachodu? Czy ma to coś wspólnego ze stereotypowym postrzeganiem świata zachodniego jako wysoko rozwiniętego?
   
2. Co takiego nagiego jest w rosole, że rozbieramy się do rosołu?