Która z form jest poprawna podczas gdy zwracamy się do mężczyzn: „dziękuje wam obydwu/obu czy obojgu”?

Jaka będzie poprawna forma w analogicznej sytuacji, kiedy zwracamy się do kobiet?

Dzień dobry,

zwracam się z prośbą o wyjaśnienie pewnej kwestii. Chodzi mianowicie o zwrot obaj/obydwaj mężczyźni. Wszakże wiadomo, że obaj bądź obydwaj to wyrazy, które odnoszą się właśnie do kogoś płci męskiej.

Według mnie zwrot jest poprawny, ponieważ np. do słowa obaj, zamiast słowa mężczyźni, możemy dodać słowo chłopcy -- aby wskazać, że chodzi o kogoś płci męskiej, jednak dużo młodszego. Czy zatem zwrot obaj mężczyźni poszli jest poprawny, czy raczej jest błędem?

Czy w języku polskim wyrażenia oba i obydwa, obie i obydwie można stosować w pełni wymiennie? Czy też są jakieś przypadki, w których zręczniejsze jest użycie jednego z nich? Obie kobiety – obydwie kobiety. Oba chwytaki – obydwa chwytaki… itd. itp. „Czysto na słuch” nie wyczuwam żadnej różnicy, a odpowiedniej reguły również nie znalazłem. Dziękuję z góry za pomoc.

Pozdrowienia,
Marek.

Dzień dobry!

Czy zawsze przed słowem "żeby" należy stawiać przecinek, czy zależy to od kontekstu? Jaka jest różnica pomiędzy użyciem "żeby"/"aby" a "oby" na początku zdania (gdy wyrażamy prośby, życzenia, nadzieje etc.)? Czy wówczas najbardziej adekwatnym słowem jest "oby"?

Na Facebooku pod jednym ze zdjęć zalazłam podpis oboma rękami. Zazgrzytało mi niemiłosiernie, bo albo obiema rękami, albo oboma rękoma. Czy mam rację?
Pozdrawiam.
Hania Szulc

Która forma jest poprawna: „Resztę postulatów podpisuję obiema rękami” czy „Pod resztą postulatów podpisuję się obiema rękami"?
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,

w Toruniu, po lewej stronie Wisły, mieści się dzielnica Podgórz, dawniej stanowiąca samodzielną miejscowość, a od 1938 będąca częścią Torunia. Spory problem sprawia określenie, czy coś znajduje się w Podgórzu czy na Podgórzu. W mowie potocznej stosowane są obie formy, przy czym częściej na Podgórzu. W literaturze naukowej sprawa spotykam się już z obiema formami mniej więcej w równym stopniu. Czy można uznać, że obie formy są poprawne, czy też jednak jest inaczej?

PM

Szanowni Państwo,
proszę o wyjaśnienie, która z łacińskich form oznaczających warunek konieczny jest poprawna: conditio sine qua non (taką pisownię znaleźć można w Nowym leksykonie PWN) czy condicio sine qua non (wersja przyjęta w Wielkim słowniku wyrazów obcych PWN). A może obie są poprawne?
Podobne wątpliwości budzi pisownia słowa condicionalis (wg Wielkiego słownika wyrazów obcych PWN) i conditionalis (wg Wielkiego słownika ortograficznego PWN) – czy również tutaj obie formy są poprawne i mamy po prostu do czynienia z „ewolucją” w zakresie filologii klasycznej (w różnych słownikach łacińsko-polskich na określenie polskiego warunku znalazłem obie formy: conditio i condicio). Jeśli poprawne są obie formy, może warto by to w kolejnych wydaniach słowników odnotować?
Z pozdrowieniami
Stanisław Danecki

Szanowni Państwo,
interesuje mnie, w jaki sposób powinno odmieniać się słowo lokant. Czy w dopełniaczu będzie to lokantu (podobnie jak np. formantu), czy też lokanta (wtedy byłoby konsekwentnie z np. liganda).
W literaturze chemicznej występują obie wersje, natomiast w znanych mi słownikach słowa tego nie ma.

Dzień dobry,

zajmuję się opisywaniem zjawisk ekonomicznych i rynkowych. Ostatnio modne stało się słowo pivot w znaczeniu «zwrot», «zmiana kierunku, nastawienia» w odniesieniu do polityki Fedu.

W słowniku figuruje słowo piwot (koszykówka, ale też chodzi o zwrot). Czy w związku z tym lepiej pisać piwot w znaczeniu polityki pieniężnej, czy pozostać przy anglosaskim pivocie?

Pozdrawiam