Szwed
  • tym bardziej że – tym bardziej, że
    29.06.2004
    29.06.2004
    Witam.
    Moje pytanie dotyczy zasady interpunkcyjnej w części frazy: tym bardziej że. Tzn. kiedy należy pisać: …, tym bardziej że…, a kiedy … tym bardziej, że…? Z obydwiema pisowniami spotkałem się w literaturze, lecz mimo to nie dopatrzyłem się logicznej reguły rządzącej tą interpunkcją.
    Z poważaniem,
    Grzegorz Mazur
  • wygrać wojnę
    8.06.2008
    8.06.2008
    Dzień dobry.
    Ostatnio pomiędzy mną a moją panią polonistką pojawił się spór, czy sformułowanie „Polacy zwyciężyli wojnę ze Szwedami” jest poprawne. Oczywiście chodzi o to, czy można zwyciężyć wojnę. Moja nauczycielka uważa, że jest to błąd, ja mam przeciwne zdanie. Jak jest naprawdę?
    Pozdrawiam i dziękuję za pomoc.
    Adam Furmanek
  • Grecja – grecki, ale: Szwecja – szwedzki

    4.02.2024
    4.02.2024

    Dlaczego od tak podobnych do siebie nazw krajów "Grecja" i "Szwecja" tworzymy w odmienny sposób przymiotniki? Z jednej strony "szwedzki" z "dz", a z drugiej "grecki" z "c".

    Pozdrawiam serdecznie,

    Tomasz Mazurek

  • laudacja
    19.12.2005
    19.12.2005
    Nigdzie nie potrafię znaleźć znaczenia i etymologii słowa laudacja. Proszę o pomoc. Bożena Szwed
  • Od roku 1963 roku mieliśmy pisać Krakowianin, Poznaniak, Warszawiak
    17.01.2012
    17.01.2012
    Nazwy mieszkańców miast piszemy małą, a państw wielką literą, choć jedne i drugie pochodzą od własnych nazw. Rozróżnienie – jedyny argument, jaki potrafię wymyślić – meksykanina od Meksykanina jest mniej potrzebne niż zróżnicowanie Meksyku i Meksyku; mimo to nikt nie każe nam małą literą pisać nazw miast. Za to teraz pekińczyk myli się z pekińczykiem. Jest to chyba jedno z najbardziej niezrozumiałych rozstrzygnięć ortograficznych. Jak i dlaczego doszło do takiej sytuacji?
  • pejoratywizacja znaczeń wyrazów
    23.01.2014
    23.01.2014
    Według Etymologicznego słownika języka polskiego Andrzeja Bańkowskiego słowo pierdolić było przed XIX wiekiem „słowem całkiem «przyzwoitym», używanym i w salonach (dla eufonii swojej)”, co poparto cytatem z Józefa Wybickiego. Czy są w języku polskim inne słowa, które z biegiem czasu nabrały odcienia wulgarnego, nie zmieniając przy tym znaczenia?
  • Pers a Irańczyk i inne nazwy
    31.10.2016
    31.10.2016
    Jaka jest różnica pomiędzy nazwami: Irańczyk a Pers, Tajlandczyk a Taj? I dlaczego o mieszkańcu Finlandii mówi się FIn, a o mieszkańcu Irlandii – Irlandczyk (a nie: Ir)?
  • roboczogodzina i maszynogodzina
    1.03.2007
    1.03.2007
    Poproszono mnie o rozstrzygnięcie sporu, jak zapisać skróty: roboczogodzina i maszynogodzina – odpowiednio rg, mg czy r-g i m-g?
    Proszę o pomoc. Pozdrawiam.
    Bożena Szwed
  • Skąd się wziął gwizdek?
    12.11.2012
    12.11.2012
    Witam.
    Proszę o poradę w sprawie poprawności odpowiedzi dotyczącej wyrazu dźwiękonaśladowczego. Czy w zacytowanym fragmencie wiersza K. I. Gałczyńskiego: „to jest czajnik – prawda jaki śmieszny?/ z gwizdkiem” wyrazem dźwiękonaśladowczym jest wyraz gwizdek?
    Z góry dziękuję za pomoc… pasjonatka… języka ojczystego:)
    Pozdrawiam serdecznie
    Alicja Górska-Szwed
  • sprawozdawcy sportowi
    5.05.2006
    5.05.2006
    Chciałbym się dowiedzieć, jakie normy poprawnościowe łamią sprawozdawcy w niżej przedstawionych przykładach:
    — „Jak państwo widzicie, nic nie widać już w tej mgle”.
    — „Szwedzi są o tyle niebezpieczni, że nie są groźni”.
    — „Piłka ugrzęzła w ciałach warszawskich zawodników”.
    —„Hiszpan sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.
    — „Norwegowie w czerwonych koszulkach i białych spodenkach, Polacy zaś w strojach odwrotnie pokolorowanych”.
    — „Oto ten moment, przed momentem na państwa ekranach”.
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego