Mam pytanie dotyczące stawiania przecinka w zdaniach ze składnikiem niezdaniowym. W jednej z Państwa porad (z 17.12.2010) pisali Państwo, że nie powinno się oddzielać tego składnika od reszty zdania („Wolę pójść z Kasią na randkę niż odrabiać lekcje”), jednak w Słowniku interpunkcyjnym wydanym przez PWN (J. Podracki, A. Gałązka, Warszawa 2002) jest zalecenie, aby ten przecinek wstawiać: „Łatwiej było powiedzieć, niż zrobić”. Jak w takim razie powinniśmy w tych przypadkach stosować przecinki?

Szanowni Państwo, czy można zrezygnować ze znaków interpunkcyjnych na zakończenie wyliczeń w zadaniach testowych typu:

Zbadaj, czy można wykonać podłogę z:
a) trójkątów równobocznych
b) kwadratów
c) pięciokątów foremnych
d) ośmiokątów foremnych

Bardzo dziękuję za odpowiedź.
AB

Dzień dobry!
Lubań to miasto w województwie dolnośląskim. Wielu jego mieszkańców mówi, że jest to Lubań Śląski. Tak często adresowane są listy, kartki świąteczne itp. Według mnie taki zapis jest błędny, gdyż przymiotnik śląski widnieje tylko w nazwie stacji kolejowej w tym mieście. Sugerując się tą formą, lubanianie umieszczają dodatkowo przymiotnik śląski nawet w dokumentach. Z kolei nazwy urzędów są tego przymiotnika pozbawione.
Pozdrawiam
Rafał Kowalski

Chciałbym zapytać o interpunkcję konstrukcji typu mało inteligentny, żeby nie powiedzieć głupi. Czy po słowie powiedzieć należy postawić dwukropek albo myślnik, ewentualnie wyraz głupi ująć w cudzysłów, czy też jest to zbędne?

Szanowni Państwo,

poszukuję informacji na temat pochodzenia nazwy manela (bransoleta popularna w XVII wieku). Czy mogą mi Państwo pomóc? Będę zobowiązany.

Z poważaniem

Czytelnik

Szanowni Państwo,
piszę monografię życia i twórczości włoskiego kompozytora Marcella di Capua – i właśnie, czy w tekście polskim powinienem to nazwisko odmieniać ? Dodam, że sprawa jest o tyle skomplikowana, że proste odniesienia do miasta w Kampanii nie muszą tu grać roli. Część badaczy uważa (niesłusznie), że di Capua jest przydomkiem artysty (z Kapui), natomiast w mojej opinii jest to nazwisko. Cząstka di jest pisana małą literą zgodnie z ortografią z epoki.

Szanowni Państwo,
czy od rzeczownika Marusza (nazwa dopływu Cisy, przepływającego przez Rumunię i Węgry) funkcjonuje w języku polskim forma przymiotnikowa? Jeśli tak, jak ona brzmi?

Z góry dziękuję za odpowiedź
Daniel

Mam pytanie o nazwę zawodów sportowych organizowanych w celu uczczenia czyjejś pamięci.

Nazwa: Międzynarodowy Memoriał Szachowy Jana Nowaka jest jedyną poprawną czy dopuszczalne jest też dodanie słowa imienia, czyli: Międzynarodowy Memoriał Szachowy im. Jana Nowaka?

Dodatkowo, czy całą nazwę takich rozgrywek należy zawsze traktować jako nazwę własną i wszystkie wyrazy rozpoczynać wielką literą?

Jeśli piszemy o konkretnym turnieju jednym słowem, to piszemy o memoriale czy o Memoriale?

Pracuję w firmie informatycznej, często korzystam z pomocy różnego rodzaju agencji zajmujących się tłumaczeniami (ang.-pol.-ang.). Wiele słów sprawia nam trudności, wiele emocji budzą dyskusje na ten temat. Jedno z możliwych pytań: w angielskich tekstach pojawia się np. sformułowanie Application or Environment Manager. Są to nazwy modułów, ale nie nazwy własne, ponieważ nie są zastrzeżone dla jednego konkretnego rozwiązania informatycznego. Agencja więc tłumaczy je (innym rozwiązaniem mogłoby być np. pisanie Moduly typu… – tu pisownia angielska).
Pytanie – jeżeli jednak te nazwy są tłumaczone – to czy: Menedżery środowiska (forma nieosobowa), czy menadzerowie środowiska (osobowa – chyba nie?), czy jeszcze inaczej, czy nie tłumaczyć w ogóle i zostawiać wersje: Moduty typu…?
Bardzo proszę o jakąś wskazówkę, wiem, że nie tylko ja mam z tym kłopoty.
Pozdrawiam – Barbara Tatarska

"Słownik nazw własnych” J. Grzeni oraz „Nowy słownik ortograficzny PWN” pod red. E. Polańskiego podają, kiedy polszczymy imię osoby narodowości innej niż polska. Zgodnie z tymi zasadami w obydwu wymienionych źródłach w części słownikowej można znaleźć Michaiła Bułhakowa. Tymczasem Bułhakow pojawił się jako Michał (spolszczony) w książkach wydanych przez: Czytelnika, Ossolineum, PIW, Znak, Wydawnictwo Dolnośląskie, Luk, MUZĘ SA i jeszcze kilka innych, mniej znanych. Nie są to oczywiście wszystkie przypadki, a i wydawnictwa nie muszą być jakoś szczególnie przywiązane do danej formy. To samo Wydawnictwo Dolnośląskie, które wydało „Mistrza i Małgorzatę” Michała, dziś wydaje książkę o Michaile. Niemniej na mój osąd forma Michał jest częstsza, co dodatkowo mogę podeprzeć wyliczeniami z mojej półki: 14 książek Michała (albo o Michale), i tylko jedna Michaiła.
Wspomniałem na początku o zasadach polszczenia imienia – pisownia Michał mogłaby nie być z nimi sprzeczna, jeśliby zaliczyć Bułhakowa do grona wybranych przypadków, jedną z zasad jest bowiem szczególne traktowanie wybranych osób. Może źródła poprawnościowe również powinny Bułhakowa do nich zaliczyć?
J.B.