Skąd wzięło się słowo dotrzeć, zastępujące dojechać, dopłynąć, dolecieć…? Przecież nie mówimy wytrzeć z znaczeniu 'wyjechać', przytrzeć w znaczeniu 'przylecieć' ani podetrzeć w znaczeniu 'podpłynąć'?

Szanowny Panie Profesorze,
proszę o opinię w sprawie pisowni wyrażenia Aleja Zasłużonych. Słowniki milczą na ten temat, co sugerowałoby pisownię małymi literami, ale w NKJP zdecydowanie przeważa pisownia dużymi (ok. 76 proc. wystąpień).
Z poważaniem
Anna Garbacz

Dzień dobry,

zauważyłam, że w pracy często na pytania: „Czy dokumenty dotarły?” odpowiadam: „Nie widzę by dokumenty dotarły”. Zaczęłam mieć wątpliwości czy zdanie to jest poprawne. Kolega sugerował abym zamieniła „by”" na „żeby”. Czy takie użycie „by” jest poprawne?

Szanowni Językoznawcy,

zwracam się z uprzejmą prośbą o odpowiedź na pytanie, czy podanie numeru strony, z której pochodzi cytowany tekst, jest obligatoryjne (nawet jeśli cytat umieszczony jest w innym dziele niż praca dyplomowa, np. w poradniku), czy wystarczy, jeśli w tekście głównym zostanie podany autor i dzieło, z którego pochodzą przywoływane słowa?

Z wyrazami szacunku

Magdalena

Szanowni Państwo,
chodzi mi o wers z kolędy Anioł pasterzom mówił. Jak się powinno śpiewać: „naleźli Dziecię w żłobie, Maryją z Józefem”? Czy w wersji współczesnej: „znaleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem”? Spotkałam też formy mieszane, które wydają mi się najmniej szczęśliwe: „znaleźli Dziecię w żłobie, Maryją z Józefem” oraz „naleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem”. Wiem, że tekst został zapisany w rękopisie kórnickim, ale nie potrafię do niego dotrzeć.
Hanna Bartoszewicz

Szanowni Państwo,
jeśli umawia się dwóch mężczyzn, to jeden może powiedzieć drugiemu: Niech zadzwoni ten [z nas], który pierwszy dotrze na miejsce. A jeśli umawia się mężczyzna z kobietą, to zdanie to powinno brzmieć: Niech zadzwoni to, które pierwsze dotrze na miejsce?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry.
Prosiłabym o pomoc w dotarciu do najnowszych zasad ortograficznych. Znam zasady zwiazane z pisownią imiesłowów, ale słyszałam, że więcej zasad uległo zmianie, np. wielkie i małe litery w tytułach czasopism. Gdzie szukać owych zmian?
Natalia

Czy w dialogu powieściowym dopuszczalne jest stosowanie znaku pauzy na końcu urwanej kwestii (jako jedynego znaku interpunkcyjnego)? Chodzi o sytuację, gdy jedna osoba przerywa drugiej. Utwór jest tłumaczony; w oryginale angielskim stosowany jest zarówno wielokropek (gdy postać zawiesza głos), jak i myślnik (gdy wypowiedź zostaje gwałtownie przerwana). Wydaje mi się, że zasada nr 393 SO PWN dopuszcza takie użycie („…wielokropek może być zastępowany przez […] myślnik”).

Z czego wynika problem z formą iście utworzoną od czasownika iść? Argumenty za:
– odnotowana przez Doroszewskiego;
– w tejże postaci „oczywista” w przypadkach z przedrostkami (przyjście, wejście, dojście itd.; zmiana i w j jak dla idę – przyjdę, wejdę);
– jest i potrzebna, i używana (fraza iścia do daje w Google 6880 trafień).
A jakie argumenty decydują o niechęci słownikarzy do tej formy?

Szanowni Państwo,
chciałabym zapytać, jak to jest z przecinkiem w zdaniach, gdzie w drugim ich członie występuje bezokolicznik. Ciężko mi znaleźć regułę odnoszącą się do nieosobowych form czasownika w formie bezokoliczników właśnie i użycia przecinków. Nie wiem, czy poniższy zapis jest poprawny:
5 porad(,) jak podróżować po Grecji.
Jak latać(,) by nie zbankrutować.
Jeśli jesteście ciekawi(,) jak dotrzeć do zaginionego miasta Inków, koniecznie przeczytajcie.

Dziękuję.