-
korektor13.11.200613.11.2006Czy jest taki zawód jak korektorka? Czy nazwa zawodu korektor dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet?
Dziękuję.
Barbara Stępień -
książę powstały z grobu19.02.200219.02.2002Witam.
Mam dwa pytania. Pierwsze dotyczy odmiany wyrazu książę w liczbie mnogiej. Czy odmienia się [on] tak jak kurczę [kurczęta (M=B), kurcząt (D)], a więc: książęta (M), książąt (D) i widzę kogo, co: książęta (B). Czy jest to wyjątek, a B=D, czyli książęta (M) i książąt (D=B)?
Drugie pytanie dotyczy wyrazu powstały, powstała, powstałe itd., np. książka powstała w VI w. Czy ten imiesłów jest poprawny i jaki jest to imiesłów? Z góry dziękuję za odpowiedź. -
który10.12.200110.12.2001Witam!
Moje pytanie dotyczy konstrukcji zdań złożonych zawierajacych spójnik który. Czy który dotyczy zawsze rzeczownika poprzedzającego to słowo? Czy poniższe zdanie jest błędne: „Księga dżungli to bardzo ciekawa książka, przeznaczona głównie dla młodzieży, wydana przez Wydawnictwo ARKA, która wprowadza Cię w świat przyrody i fantazji"? Albo inny przykład: „Miała piekną zieloną spódnicę w czarne kropki, którą zakrywała rozbite kolano"?
pozdrawiam dc
-
Legizm i legiści15.04.201915.04.2019Szanowni Państwo,
Treść mojego pytania dotyczy pojęcia pochodzącego z języka obcego. Chodzi o kwestię tak zwanego legizmu – ideologii funkcjonującej w starożytnych Chinach. W języku chińskim funkcjonuje on jako Fǎjiā.
W fachowej literaturze, w języku angielskim, określa się go mianem legalism. Niemniej, w polskiej literaturze naukowej, pojęcie legalizm zwyczajowo pojmuje się jako „ścisłe przestrzeganie prawa/państwo prawa/ zasadę praworządności”. Chińskie pojęcie określa się raczej jako legizm. Muszę nadmienić jednak, że założenia Fǎjiā w istocie spełniają powyższe kryteria definicji.
Moje pytanie dotyczy dopuszczalności stosowania słowa „legalizm” właśnie w kontekście Fǎjiā. W literaturze przedmiotu można natknąć się na różnorodne formy, jednakże samemu redagując pracę naukową wolałbym oprzeć się na wykładni Poradni Językowej.
-
ludź i człowieki
24.12.202324.12.2023Szanowni Państwo.
Czy istniały takie formy językowe jak ludź albo człowieki oraz czy istniały jeszcze jakieś inne formy opisujące tego typu zagadnienia?
Pozdrawiam
-
łacińska odmiana w polskim tekście16.01.200816.01.2008Homo sapiens, verbum nobile (i wiele innych wyrażeń łac.) opatrzono w słowniku kwalifikatorem ndm. Czy można (obocznie) odmieniać je wg deklinacji łacińskiej? Zdarza się tak usłyszeć od osób znających łacinę i ma to duży urok. Z kolei takie podejście bez znajomości łaciny nastręcza kłopotów, bo trudno znaleźć zasady tej odmiany. Może jakaś przyszła publikacja PWN dotycząca języka polskiego, nie będąca stricte podręcznikiem do łaciny, uzupełni ten niedobór? Czy taki pomysł ma sens i szanse realizacji?
-
mickiewiczowski czy Mickiewiczowski?20.10.200620.10.2006Witam!
Moje pytanie dotyczy pisowni przymiotników pochodzących od nazwisk. Jaka jest prawidłowa pisownia: Mickiewiczowski czy mickiewiczowski? Jeśli obie, to od czego zależy poprawność każdej z form?
Pozdrawiam
Ewa W-M -
miejsce nie w zdaniu27.09.200727.09.2007Które z każdej pary zdań jest lepsze stylistycznie: „Pijał nie kawę, lecz herbatę” – „Nie pijał kawy, lecz herbatę”; „Nie chodzi o ciebie, ale o nią” – „Chodzi nie o ciebie, ale o nią”; „Rozważamy to w aspekcie nie naukowym, ale praktycznym” – „Rozważamy to nie w aspekcie naukowym, ale praktycznym”? Ogólnie problem dotyczy miejsca partykuły przeczącej w zdaniu: czy powinna się ona znajdować przed członem bezpośrednio zaprzeczanym, czy przed dłuższą całością?
-
między + biernik oraz między + narzędnik
4.05.20224.05.2022Szanowni Państwo!
Piszę do Państwa, ponieważ chciałbym zapytać, czy w ogóle istnieje jakaś różnica znaczeniowa pomiędzy „między + biernik” a „między + narzędnik”?
Poniżej przedstawiam przykładowe zdanie, które stało się przyczyną moich rozważań.
„Swój wolny czas dzielą starannie między zakupy, dzieci i rozrywkę”. (biernik)
„Swój wolny czas dzielą starannie między zakupami, dziećmi i rozrywką”. (narzędnik)
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem
-
mini i maksi2.04.20072.04.2007Dzień dobry!
Moje pytanie dotyczy pisowni wyrazów z przedrostkami mini-, maksi- (maxi?). Wiem, że w języku polskim przedrostki z wyrazami pospolitymi piszemy łącznie. Jak więc wytłumaczyć zapis tytułu książki Leszka Kołakowskiego „Mini wykłady o maxi sprawach”?
Hanna