Dzień dobry,
chciałabym zapytać o słowo (termin) e-learning. Czy w pracy naukowej (nie jest to praca z informatyki) mogę pozostawić wersję angielską, czy poprawne jest użycie wyłącznie polskich odpowiedników (edukacja elektroniczna)? Co zrobić z odmianą takiego słowa? Czy poprawny jest na przykład zwrot platforma e-learningowa? Jakimi jeszcze określeniami można je ewentualnie zastąpić?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowny Panie Profesorze!
Zwracam się z prośbą o wyjaśnienie mojej wątpliwości zawartej w zdaniu: „Od obowiązku ścisłego przestrzegania tajemnicy bankowej przewidziane są wyjątki, które dotyczą sytuacji enumeratywnie wyliczonych przez ustawodawcę w art. 104 ust. 2 prawa bankowego”. Ponieważ już sama enumeracja znaczy 'wyliczenie', więc czy nie bardziej zrozumiale brzmi: w sytuacjach wyliczonych w art. 25, ewentualnie enumeratywnie wymienionych?
Za odpowiedź z góry dziękuję
A. Bujko

Czy istnieje i co ewentualnie znaczy słowo epirrhema lub epivvhema? Dziękuję
JM

Szanowni Państwo!
Jak odmienić imię i nazwisko w następującym zdaniu: „Eugéne Savitzkaya fascynuje dzieciństwo, a raczej pradzieciństwo”? Dodam, że Eugéne Savitzkaya jest mężczyzną, nazwisko zaś przejął najprawdopodobniej od matki (ojciec był Polakiem). Pierwszy raz spotykam się z mężczyzną o żeńskim nazwisku i nie potrafię sobie wyobrazić odmiany takiej osobliwości.
Z poważaniem,
Daga Gorczyńska

Dzień dobry!
1. Jak należy pisać przymiotnik euro-śródziemnomorski? Wydaje mi się, że z łącznikiem, tak samo jak np. polsko-niemiecki, ponieważ łączy się tu człony równorzędne, ale spotkałam się z zapisem razem, bez łącznika.
2. Jaka jest etymologia czasownika kamienować i dlaczego nie powinno się mówić kamieniować?
Z góry serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Poradnio,

w kontakcie z klientami aplikacje internetowe często zwracają się do użytkownika używając angielskiej konstrukcji: Hi. Jak w tej sytuacji powinien wyglądać odpowiednik takiego powitania w języku polskim?

Witaj, Imię i Nazwisko;

Cześć, Imię i Nazwisko;

Dzień dobry, Imię i nazwisko?

Szczerze mówiąc, żadna z form mnie do końca nie przekonuje. Trudno coś wybrać żeby jednocześnie nie urazić użytkownika i nie być za bardzo poważnym. Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo!
Z uprzejmą prośbą zwraca się Helena Kazancewa – wykładowca języka polskiego z Białorusi.
Mam kłopot z wyjaśnieniem moim studentom tego, jak się tworzy formy trybu rozkazującego. A właśnie co dotyczy czasowników kończących się zbiegiem spółgłosek, ostatnią z których jest spółgłoska wargowa.
W podręcznikach dla obcokrajowców, które są mi dostępne, używa się dwóch reguł:
1. Jeśli temat czasownika kończy się spółgłoską wargową, przy tworzeniu rozkaźnika temat twardnieje: zrób, kip, mów itd.
2. Jeśli temat czasownika kończy się zbiegiem spółgłosek albo nie tworzy sylaby, dodaje się sufiks –ij (-yj): rwij, śpij, drzyj, zamknij, marznij, poślij.
Wytłumaczywszy w ten sposób (byłam pewna, że powiedziałam wszystko), przy układaniu testu sprawdzającego zastosowałam między innymi czasowniki: martwić się, nakarmić, załatwić, wątpić, zrozumieć i poprosiłam o utworzenie form trybu rozkazującego od nich.
Zgłupiałam, kiedy, zacząwszy sprawdzać, zobaczyłam formy, utworzone od tych czasowników za pomocą sufiksu –ij. Studenci zrobili niby wg reguł (przynajmniej tych, które podałam), a mimo to, zrobili źle.
Może gdzieś w gramatykach jest taka reguła (której nie spotykałam, nie znam), że przy tworzeniu trybu rozkazującego sufiksu –ij nie dodaje się do tematów, zakończonych zbiegiem spółgłosek, jeżeli ostatnią spółgłoską tego zbiegu jest spółgłoską wargową? Czy ja mogę podać to studentom jako regułę, czy to jest zbieg okoliczności, i zdarzyło mi się w jednym zadaniu przez przypadek nazbierać tyle wyjątków? Czy istnieją jeszcze podobne przykłady? Może to tylko jakaś tendencja, dopiero obserwacja, którą trzeba by sprawdzić, zanim będzie się opowiadać z pewnością?
I, zresztą jak wyjaśnić sytuację z parą aspektową rozumieć – zrozumieć, gdzie oba czasowniki należą do IV (III) koniugacji (poprzednie „kłopotliwe” słówka należały do II), przy czym forma rozumiej jest utworzona zgodnie z regułami od tematu 3 os. l.mn. (rozumieją), formę zrozumiej uważa się za dopuszczalną (choć miałaby być taka wg reguły), a zrozum jest formą normalną i powszechną? Co jest z czasownikiem weź (I), utworzonym od tematu weźm’, gdzie spółgłoska wargowa w wygłosie ginie? Czy to jest jedyny wyjątek, czy istnieją podobne czasowniki?
Przepraszam Państwa za kłopot i długie tłumaczenie, wiem, że zadaję chyba niełatwe pytanie. Bardzo proszę o pomoc.
Z serdeczną wdzięcznością,
Helena Kazancewa

Dzień dobry,
mieszkam w Gliniance, obok są Poręby. Mam pytanie, bo ostatnio na forach internetowych naszej gminy toczą się na ten temat dyskusje: jak jest Poręby w dopełniaczu – Porąb czy Poręb? I następna rzecz – przymiotnik od Glinianki – glinieckie czy glinianeckie?
Dziękuję
Monika Dąbała

Szanowni Państwo!
Pracuję w Fundacji GŁOS DLA ŻYCIA. Jedną z form działalności fundacji jest wydawanie dwumiesięcznika GŁOS DLA ŻYCIA. I tu zaczynają się kłopoty! Jak pisać poszczególne wyrazy: Fundacja „Głos dla życia”, Głos dla Życia czy Głos Dla Życia? Fundacja czy fundacja? Dwumiesięcznik Głos dla Życia czy Głos Dla Życia?
Dziękuję i pozdrawiam!

Jak należy odmieniać w pisowni w miejscowniku nazwisko angielskiego dramatopisarza Davida Hare’a (w mianowniku Hare)? O Hare’rze, Hare’ze czy może jak z Rousseau (o Russie) – o Harze? Jak by nie pisać – zawsze wygląda to źle.