Mam pytanie dotyczące pochodzenia nazw miejscowych. Mianowicie interesuje mnie pochodzenie nazwy Wrocław, Trzebnica, Ślęża.

Szanowni Państwo,

interesuje mnie zbitka leksemów "we w" w wyrażeniu "w tę i we w tę". Czy znane są inne zastosowania tej zbitki? Co ona oznacza, skoro (wydaje się) wystarczy jeden z przyimków dla tego samego sensu? W gwarze wielkopolskiej istnieje samodzielny (jak mi się zdaje powinien być pisany łącznie) leksem wew (- Przyńdź wew czwartek. - Wew tyn, czy wew przyszły?). Czy wzorując się na tym, nie należałoby pisać "W tę i wew tę", jako reminiscencję staropolszczyzny?

Jaka jest poprawna wymowa nazwy Wuhan?

Szanowni Państwo,
czy zwrot w wypadku w sensie w przypadku jest błędny? Jeśli tak, to dlaczego?

Joanna B.

Interesuje mnie, czy poprawne jest wyrażenie pójść DO wyborów, czy może pójść NA wybory.

Szanowni Państwo,
interesuje mnie pisownia oficjalnych nazw wydziałów, jak Wydział do walki z Przestępczością (określonej komendy). Czy wyraz walka należy zapisywać wielką literą, czy też podobnie jak w przypadku do spraw małą?

Szanowni Państwo,
bardzo proszę o pomoc w poprawnej odmianie rzeczownika po wyrażeniu wykorzystanie jako (nie wiem, czy należy powiedzieć: wykorzystanie [kogoś] jako modela, modelu czy jako model, np. zachowania).

Pozdrawiam serdecznie

K. z Wrocławia

Interesuje mnie niema. Z tego, co wiem, w przeszłości preferowano pisownię łączną, kiedy używano jej w znaczeniu: ‘nie pojawia się, nie występuje’, np.: „Niema głupich”, „Niema mowy”. Jak rozumiem, kiedy używamy ma w formie czasownika, musi on być pisany z nie rozdzielnie, np. „Jan nie ma w ręku pióra”. A zatem – należy raczej pisać łącznie czy rozdzielnie? Czy można pisać niema, nie naruszając zasad ortografii? A może taka forma jest preferowana dla wyrażenia ‘niewystępowania czegoś’?

Dzień dobry, coraz częściej spotykam się z wymową, która bardzo silnie dzieli słowa na przedrostek (o ile tak to się nazywa) i część główną, czyli np. zamiast powiedzieć zainteresować, osoby takie mówią za-interesować, tak jakby były to dwa zupełnie oddzielne słowa. Zamiast wyimaginować – wy-imaginować. Zamiast interakcja – inter-akcja. Czy jest to w ogóle poprawne czy to już hiperpoprawność?

Czy słowa „ile”, „ilekroć” wymagają obowiązkowo dopełnienia „tyle”, „tylekroć”? Pamiętam taką regułę z lekcji polskiego, ale powstałe zdanie wydaje mi się sztuczne i bardzo formalne. Czy można napisać: Ilekroć robiłam X, miałam wrażenie, że Y?

Z góry dziękuję, za wszystko!