Szanowni Państwo,
w psychologii używa się terminu spektrum autyzmu, który wchodzi w połączenia z różnymi przyimkami: na spektrum autyzmu, w spektrum autyzmu, ze spektrum autyzmu. Dla mnie w spektrum autyzmu mieszczą się pewne zaburzenia, czy jak to dzisiaj coraz częściej się przyjmuje „stany”. Potocznie jednak przyjęła się kalka z języka angielskiego (people on autism spectrum). W angielskim ten termin na razie raczej rzadko występuje w pracach naukowych, ale we wszelkich innych wypowiedziach jest bardzo popularny. Co więcej, wygląda na to, że osoby z autyzmem zaakceptowały także ten sposób mówienia o sobie. W Polsce jest podobnie.
Czy któryś z przyimków jest w tym wypadku bardziej poprawny?
Łączę serdeczne pozdrowienia
Ewa Pisula

Ciekawi mnie pochodzenie słowa superunek. Szukałam, ale nie znalazłam, stąd moja prośba o wyjaśnienie.

Pozdrawiam

Marta Kisiel

Jestem redaktorem portalu z warszawskiej dzielnicy Targówek i mam z pozoru proste pytanie: jaką poprawną postać ma przymiotnik utworzony od nazwy Targówek? My w portalu używamy najczęściej formy targówkowski, ale inni często (może nawet częściej) mówią i piszą targówecki, pojawiają się też m.in. przymiotniki targówkowy, targówczański, targówczany, targowiński, nie wspominając nawet o koszmarnym i z pewnością błędnym targowickim. Słowniki na ten temat milczą – więc jak to jest?

Ostatnio w 2 poważnych tematycznych źródłach znalazłem 2 różne nazwy pewnego ptaka. Wielki atlas ptaków (PWRiL) podaje urraka, a Mały słownik zoologiczny. Ptaki (Wiedza Powszechna) – urakka. Rozbieżność ta jest powszechna – jedne źródła podają z dwoma r, inne z dwoma k, ale nigdzie ni słowa o oboczności. Czy da się ustalić, jak brzmi ta nazwa naprawdę, czy raczej uznać obie wersje za dopuszczalne?

Szanowni Państwo,
jak powinnam zapisać nazwę: Warszawa Grochów czy Warszawa-Grochów? Grochów to dzielnica Warszawy, część Pragi, prawda? Napiszemy: dworzec Pekaesu czy dworzec pekaesu?

Dziękuję.
Z poważaniem
A.K.W.

Szanowni Państwo,

mam problem ze słowem „konwolwenta”. Znalazłem je w słowniku ortograf. zupełnie przypadkiem i zaintrygowało mnie znaczenie. Sprawdzałem w różnych słownikach – od staropolskiego, przez XVII-wieczny, Lindego, „trojaczki”, Doroszewskiego aż po współczesny 50-tomowy – bez skutku. Sądzę, że może pochodzić od łac. „convolvere”, ale to wcale nie musi współgrać ze znaczeniem w polszczyźnie. Czy byliby Państwo w stanie pomóc mi w rozwiązaniu zagadki?

Z wyrazami szacunku

Marcin Fastyn

Szanowni Państwo,
szczególnie zainteresowała mnie ostatnia odpowiedź, dotycząca modernizacji tekstu cytatu. W związku z tym chciałbym dowiedzieć się, jakie odniesienie ma niniejsza zasada do tytułów. Czy należy stosować tę zasadę również w nazwach książek? Jak mam zapisać w bibliografii następującą pozycję: S. Rossowski, Lwów podczas inwazyi, Lwów b. r. [1916] (oryginalna nazwa), czy może: S. Rossowski, Lwów podczas inwazji, Lwów b. r. [1916]?
Z wyrazami szacunku,
Krzysztof K. Wróbel