Szanowni Państwo,
w potocznej rozmowie pada czasem pytanie: Ile was tam było?. Zawsze mam z nim problem, kiedy chcę odpowiedzieć samym liczebnikiem. Najlepiej jest chyba przykładowo: trzynaście, bo w domyśle chodzi o osoby. Ale z kolei jeśli wiadomo, że były to osób różnej płci, może staranniej byłoby odpowiedzieć trzynaścioro? A może także trzynastka?
Podobny problem: Ilu jest ludzi w klasie? – dwudziestu trzech czy lepiej dwadzieścioro troje?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czytając Na krańce świata Normana Daviesa, przekład Elżbiety Tabakowskiej, natrafiłem na słowo turkijski będące alternatywną wersją przymiotnika turecki, kiedy mowa jest o szerszej grupie ludów ( m. in. Azerach i Turkmenach). Zakładam, że może być ono kalką z angielskiego, gdzie istnieją słowa turkish oraz turkic. Widziałem, że pojawia się także w artykule na polskiej Wikipedii dotyczącej języków tureckich, jednak nie w słowniku PWN. Jak wygląda sprawa poprawności jego stosowania?

Jak można prosto wytłumaczyć, dlaczego nie mówimy: „Pokaż nam twoje mieszkanie”, tylko: „Pokaż nam swoje mieszkanie”? Prosto, czyli bez odwoływania się do pojęć gramatycznych. Argumentacja, że tak każą słowniki, nie daje niestety pożądanego rezultatu.

Witam serdecznie.
Jestem nauczycielem. Od kiedy wprowadzono do szkół ocenę „dopuszczającą”, mam problem z tym, jakiego skrótu tej oceny używać. Mamy dst jako 'dostateczny', db jako 'dobry' itp. Przyjęło się u nas używanie skrótu: dop, ale mi się on nie podoba. Moim zdaniem lepiej wygląda: dps, który utworzyłem moim zdaniem analogicznie do tych już używanych. Czy są jakieś zasady tworzenia takich skrótów? Czy któryś z nich jest w jakimś sensie lepszy od innych?
Pozdrawiam

Szanowna Redakcjo,
zwracam się do Państwa z dwoma pytaniami:
1. Jak to jest ze słowami kontrol i kontrola? Słyszałam, że poprawna jest tylko kontrola, ale niegdy nie słyszałam kontrola lekarska. Raczej „Jutro jadę na kontrol”.
2. Czy jak w poniższych zdaniach jest poprawne, czy lepiej je zastąpić przez kiedy, gdy?

Jak wrócisz, pójdziemy do sklepu.
Jak już to zrobisz, przyjdź.

Dziękuję i pozdrawiam
Iwona

Dzień dobry,

ostatnio moi koledzy z pracy zaczęli na pożegnanie mówić „tymczasem”, co jest zgodne z definicją „tymczasem III” dostępną na stronie PWN-u, jednak nie do końca dla mnie intuicyjne. Nie rozumiem, skąd wzięło się użycie tego słowa w tym kontekście. Tutaj jest moje pytanie — jaka jest etymologia tego słowa w tym kontekście? Czy to jest skrót od jakiegoś dłuższego pożegnania typu „tymczasem póki się nie widzimy, to trzymaj się”?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Dlaczego nauczycieli w liceum niektórzy tytułują profesorami, wicedyrektorów – dyrektorami, a wicepremierów – premierami, skoro nie mają oni takich tytułów ani stanowisk?

Tytuł opowiadania Żeromskiego „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” wyróżniamy kursywą i cudzysłowem, ponieważ jest to cytat. Do jakiej postaci powinniśmy skracać podobne tytuły w przypisach typu dz. cyt.? Rozważam takie możliwości:

1. Żeromski, „Rozdzióbią…, dz. cyt., s. 5.
2. Żeromski, „Rozdzióbią”…, dz. cyt., s. 5.
3. Żeromski, „Rozdzióbią…”, dz. cyt., s. 5.
4. Żeromski, Rozdzióbią…, dz. cyt., s. 5.

A może jest jakaś lepsza?

Szanowna Poradnio,
W tekście, który tłumaczę, pojawiają się liczne tytuły. O ile dobrze rozumiem, pochodzą one od nazw posiadłości, np. markiz de Villena ma zamek w mieście Villena. Jak mam przetłumaczyć markiza de Cádiz, skoro Cádiz to w polskim uzusie Kadyks (markiz de, markiz Kadyksu, markiz kadyksański?)
Czy markiz de Villena i książę Medina-Sidonia w jednym tekście to nie jest niespójność?
Dorota

Szanowni Państwo,
W liceum mamy profile: np. matematyczno-chemiczny, biologiczno-chemiczny, co w skrócie napiszemy, jak rozumiem, mat.-fiz., biol.-chem. Jednak takie skróty zaczęły funkcjonować jako samodzielne wyrazy. Mówi się: Idę do biol-chemu, Jestem po mat-fizie. Jak to zapisywać? Czy tak, jak to zrobiłem, tj. bez kropek i z łącznikiem?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik