Witam!
Ostatnio przy okazji pisania pracy licencjackiej zaczęłam zastanawiać się z kolegą, czy zdanie „Rozpoczynając pracę, towarzyszyło mi przeświadczenie, że spóźniłem się z tym kilka lat” jest poprawne gramatycznie. Teoretycznie podmiot, którego dotyczy imiesłów, powinien być taki sam, jak czasownika w zdaniu. Jednak czy istnieje przypadek, w którym wymieniona przeze mnie zasada nie funkcjonuje? Czy tak jest w tym przypadku?
Pozdrawiam,
Ola

Szanowni Państwo!
Charles Fabry i Alfred Perot, mężczyźni, skonstruowali interferometr, który nazwano interferometrem Fabry’ego-Perota. Jednak mój kolega, który na ten temat pisał pracę dyplomową, używał formy Fabry-Perota. Za poparcie miał większość prowadzących zajęcia i niejedną publikację. Czy środowisko naukowe może narzucać „swoją” – niepoprawną – wersję pisowni?
Z poważaniem
Grzegorz Wielgoszewski

Witam,
w mojej pracy zawodowej mam do czynienia z inżynierami, którzy projektują części oraz nadają im numery. Koledzy używają zamiennie wyrażeń: numer inżynierski, numer inżynieryjny oraz numer inżynieryjski. Która z powyższych form jest poprawna?
Pozdrawiam
Dominik Gawriłow

Mój kolega z Włoch zapytał mnie, dlaczego polskie zdanie typu Jestem Włochem, Jestem Polakiem zawiera narzędnik, nie zaś jak w innych językach, które podlegają deklinacji, z mianownikiem (niem. Ich bin italienisch, wł. Sono Italiano). W łacinie widzimy podobną zależność – Jestem człowiekiem, Ecce homo.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z pozdrowieniami
Albert Gorzelak

Panie Profesorze,
Serdecznie dziękuję za odpowiedź na moje poprzednie pytanie. Czas na kolejne. Moj dylemat dotyczy wyrażania zazdrości… Jestem mężatką. Wyobraźmy sobie, ze wokół mojego meża „kręci” się jakaś atrakcyjna kobieta. Mój mąż zwraca na nią uwagę, podchodzi, rozmawia… Ja, będąc oczywiście bardzo wściekłą, mówię: „Nie rób tego nigdy więcej, bo jestem…” No właśnie, jak się mówi: „Jestem o ciebie zazdrosna” czy „Jestem o nią zazdrosna"? Te dwa wyrażenia słyszy się często. Problem w tym, że odnoszą się one do tej samej sytuacji, takiej jak na przykład ta przeze mnie Panu przedstawiona. Prosze o wyjaśnienie.

Jestem bardzo ciekawa pewnego zjawiska. W książce znalazłam takie „kwiatki”:

Co mnie podkusiło?, myślała, drżąc na całym ciele.
● Nareszcie!, pomyślał i uruchomił procedurę zatrzymania przez lokalnych kolegów.

Przypadki przecinków po pytajnikach i wykrzyknikach zdarzały się na tyle często, że można to uznać za nieprzypadkowe. Oczywiście, rozumiem dlaczego zostały tam umieszczone – odgradzają monologi bohaterów od narracji. Ale czy taki zapis jest na pewno poprawny? Nie lepszy byłby myślnik?

Dzień dobry, 

przeczytałam w książce następujące zdanie: „Leżałem na ziemi, a Wilhelm klepał mnie po jagodach”. Taki opis nastąpił po tym, jak bohater/narrator stracił przytomność i upadł na ziemię. Co właściwie znaczy to zdanie? 

Pozdrawiam serdecznie!

W pobliżu miejscowości Kluki stwierdzono występowanie specyficznej formacji geologicznej, którą moi koledzy nazywają formacją klukoską. Ja uważam, że jest to formacja klukowska. Czy mam rację?
Z pozdrowieniami
J. Zagórski

Wraz z kolegami z pracy mamy problem z prawidłowością odmiany liczebników, np. czy powinno się używać formy dwadzieścia jeden złotych czy dwadzieścia jeden złoty?

Dziękujemy serdecznie.

Szanowni Państwo, interesuje mnie odmiana słowa koleżeństwo w znaczeniu <<ogół kolegów i koleżanek>>. Czy mówimy „mojego koleżeństwa”? A może raczej „moich koleżeństwa”, tak jak „moich wujostwa”?

Pozdrawiam Joanna