Natknąłem się niedawno na słowo przerzeżże, użyte w Ogólnopolskim Dyktandzie 2006. Do tej pory nie trafiło ono do internetowych słowników języka polskiego, zastanawiam się więc nad jego poprawnością. Słowniki te nie zawierają również postaci przerzeż ani nawet formy podstawowej – przerzezać. Czym jest to spowodowane?

Czy dziennikarze piszą prawidłowo „przyjechał na kadrę”? Coraz więcej widzę takich sformułowań. Wydaje mi się, że prawidłowo powinno być „przyjechał na zgrupowanie kadry”.

Dzień dobry,

czy każda wiadomość przekazywana przez media (gazeta, telewizja, strona internetowa itd.) zawsze jest sensacją? Na przykład wypadek samochodowy, popełnienie przestępstwa, wyrok sądu, wybory, spotkanie prezydenta miasta z mieszkańcami, odsłonięcie pomnika, otwarcie nowego sklepu itd. Zgodnie z definicją sensacja to „zaskakująca wiadomość lub niezwykłe wydarzenie budzące powszechne zainteresowanie; też: wrażenie wywołane taką wiadomością lub takim wydarzeniem”. Czy da się przekazać informację lub wiadomość bez sensacji? Czy wystarczą suche fakty np. zdarzyło się X w miejscu Y? Czy podawanie szczegółów już jest sensacją?

Z poważaniem

Kamil

Szanowni Państwo!
Mam wątpliwość co do pisowni nazw:
(1) serii filmów lub gier komputerowych (np. Indiana Jones, Matrix),
(2) „supersystemów” (termin Marshy Kinder), tzn. „sieci powiązanych ze sobą tekstów narracyjnych lub wytworów medialnych” (np. Gwiezdne Wojny: konglomerat filmów, gier, książek etc.).
Czy sądzą Państwo, że właściwe będzie zapisywanie ich wielkimi literami, bez cudzysłowów?
Serdecznie pozdrawiam!
Stanisław Krawczyk

Dzień dobry Państwu!
Mateusz Borek (Polsat) wykreował pojęcia: „Zawodnik jest pod formą”, czyli że nie ma jej, jest bez niej, gra miernie a nawet źle; „Zawodnik jest pod grą”, czyli że jest aktywny, ma tzw. ciąg na bramkę itp.; „Zawodnik jest pod piłką”, czyli że jest przy niej, w jej posiadaniu. Czy jeśli formy te nie są poprawne, to pan ten łamie ustawę o języku polskim?
Pozdrawiam serdecznie

Polski dystrybutor rosyjskiego filmu Волкодав zdecydował się rozpowszechniać go pod kuriozalnym tytułem Volkodav. Tenże bohater w tłumaczeniu książkowym pojawia się jako Wilczarz (taki jest też tytuł książki). Czy pisząc o filmie i jego bohaterze, można używać formy Wołkodaw, która formalnie nie pojawia się nigdzie? Czy przeciwnie – należy podporządkować się „faktowi medialnemu” i pisać te horrendalne V i L?

Czy forma w dniu dzisiejszym jest zdecydowanie błędna, czy też jedynie bardziej skomplikowana od prostego dzisiaj? Jeżeli jest błędna, to błąd ten jest bardzo powszechny. Wystarczy wpisać w dniu dzisiejszym w wyszukiwarkę internetową, aby znaleźć niezliczoną ilość bardzo poważnych dokumentów, w których została zastosowana właśnie ta, niepoprawna forma.
Serdecznie pozdrawiam.
Justyna Skowrońska

W https://sjp.pwn.pl/ można przeczytać, że konfabulacja to „podawanie zmyślonych faktów” albo „też: taki zmyślony fakt”. Proszę o skomentowanie wyrażenia zmyślony fakt. Czy to oksymoron i czy jako taki powinien był znaleźć się w słownikowej definicji? Czy można pójść dalej i mówić o „fikcyjnych faktach”?

Witam!
We współczesnej, potocznej polszczyźnie roi się od przymiotników wartościujących. Każde opisywane zdarzenie, sytuacja musi być fantastyczna, super, rewelacyjna, niesamowita albo koszmarna, okropna, przerażająca, obrzydliwa etc. Dlaczego mamy taką skłonność? Kogo ona cechuje, czy większość z nas? Czy istnieje jakaś sprawdzona metoda uczenia swoich dzieci adekwatnego do rzeczywistych emocji formułowania wypowiedzi? I wreszcie czy historia języka notuje taki przypadek wcześniej?