Jakie znaczenie ma myślnik użyty w nazwie własnej firmy? Jakie ma znaczenie błąd polegający na wstawieniu myślnika w nazwie DosChem (i jej zmianie na DOS-CHEM) przy założeniu, że nie ma dwóch firm o tej nazwie, jest tylko jedna prawidłowo pisana DosChem? Czy wielkim uchybieniem jest przypadkowe wprowadzenie myślnika do tej nazwy?

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie interpunkcja w zdaniu „Czy ma to wpływ na ludzkie zachowania, to inna sprawa”. Gdyby zamienić kolejność członów oddzielonych przecinkiem, widoczna byłaby podrzędność frazy „Czy…” i konieczność przecinka, więc chyba powinien się znaleźć również w wyjściowej wersji? A co ze zdaniem „Inna sprawa to czy ma to wpływ na ludzkie zachowania”?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czy brak przecinka lub myślnika w takim zdaniu:
W listopadzie PKP PLK ogłosiły przetarg na budowę nowego przystanku kolejowego Kraków Sanktuarium na linii nr 94
nie sugeruje (błędnie), że chodzi o budowę kolejnego przystanku o tej samej nazwie? Moim zdaniem nazwę owego przystanku powinno się wydzielić, czy mam rację? Jeżeli tak, to czy wystarczający byłby pojedynczy myślnik umieszczony przed nazwą Kraków Sanktuarium, czy konieczne jest wówczas powtórzenie go po tej nazwie?

Czy w zdaniach typu
W #### roku(,) pochodzący z X konstruktor stworzył Y napędzane Z (np. parą).

… oddzielamy przecinkiem wyrażenie okolicznikowe czasu W #### roku od grupy podmiotu w formie wyrażenia przydawkowego pochodzący z X konstruktor albo w ogóle od podmiotu jako takiego? Wydaje mi się, że wyrażeń tych nie oddzielamy, bo ani nie są to zdania składowe, ani — równoważniki takich zdań. Moja niepewność wynika przede wszystkim z tego, że dość często zdarza się napotykać tak stosowaną interpunkcję. Czy przypadkiem nie jest to próba przeniesienia angielskojęzycznej interpunkcji do języka polskiego? Czasami zdarza się też napotkać zdania, gdzie podmiot wraz ze swą przydawką (pochodzący z X konstruktor) oraz okolicznik (w #### roku) łączone są tak jakby w jedną grupę oddzieloną przecinkiem od orzeczenia (stworzył) oraz dopełnienia (Y) i jego przydawki (napędzany Z), czyli tak, jak w poniższym przykładzie:

W #### roku pochodzący z X konstruktor(,) stworzył Y napędzane Z.

Także tutaj przecinek, choć często spotykany, wydaje się całkowicie zbędny, tym bardziej że okolicznik należy przecież do grupy orzeczenia, a nie podmiotu. Przecinek zdawałby się bardziej uzasadniony, gdyby któraś z grup (podmiotu albo orzeczenia) byłaby bardzo rozbudowana, ale i wówczas bardziej odpowiedni wydawałby się myślnik, np.:

Konstruktor K urodzony w A, wychowany w rodzinie zastępczej B, pobierający nauki u C — stworzył Y napędzane Z.
W roku ####, czyli 5 lat po naszkicowaniu niemal pełnych planów konstrukcyjnych oraz 10 lat po zakiełkowaniu w umyśle K samej idei zasianej przypadkowo jakiś czas wcześniej przez najlepszego przyjaciela, poczciwego L, który pytał, jak w prosty sposób osiągnąć M — konstruktor K stworzył Y napędzane Z.

W pierwszym z tych zdań mamy rozbudowaną grupę podmiotu, w drugim — bardzo rozbudowaną grupę orzeczenia (z licznymi okolicznikami, dopełnieniami i przydawkami). Czy są sytuacje, kiedy okoliczniki niebędące zdaniem, równoważnikiem zdania lub wyrażeniem wtrąconym oddzielamy przecinkiem?

Czy dopuszczalne jest umieszczenie półpauzy (lub myślnika) bez spacji pomiędzy datami, w przypadku gdy nazwa miesiąca została zapisana słownie? Przykładowo:

Po ostatniej trasie koncertowej (5 listopada 2011 – 17 marca 2012) postanowił odpocząć na Karaibach.
Ich czwarta wyprawa (czerwiec 2003 – maj 2004) zakończyła się sukcesem.

W internecie na stronach anglojęzycznych spotyka się często podwójny łącznik (–) mający zastąpić myślnik. Na polskich stronach też już się kilkakrotnie z takim zapisem spotkałem. Czy można go zaakceptować? Czy możemy powiedzieć, że w Polsce jest mniejsza świadomość rozróżnienia „łącznik-myślnik”?

Czy wypowiedź wewnętrzną bohatera można poprzedzić kreską dialogową?

Moim zdaniem nie, ale Autor przez całą powieść zapisał w ten sposób:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

– Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

W mojej opinii ten fragment powinien wyglądać następująco.

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Opcjonalnie można też zapisać tak:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? – zastanawiał się. – Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Przed zmianą zapisu w całej powieści wolałbym się poradzić specjalisty. Dodam, że autor zarzucił mi niekonsekwencję, ponieważ w niektórych fragmentach tego typu zostawiłem kreskę dialogową. Na przykład tutaj:

Wypadało ze zwyczajnej grzeczności spytać, o co chodzi, ale palił się, by skończyć dzieło.

– Czy zawsze muszę być uprzejmy? Niech się szybciej wyniesie! – zawyrokował po cichu z zimną premedytacją, która w tym momencie po raz pierwszy stała się jego udziałem.

Wreszcie został sam.

Zostawiłem tutaj kreskę dialogową, ponieważ bohater werbalizował swoją myśl. Po chichu, kierując ją tylko do siebie, ale jednak wypowiedział te słowa.
Przed zadaniem pytania skorzystałem z porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/monolog-wewnetrzny;10328.html, ale nie ma tam jednoznacznej odpowiedzi na moje pytanie, czy można zostawić kreskę dialogową.

Jak poprawnie zapisać nazwę przystanku:
Nowa Wieś-skrzyżowanie (z łącznikiem)
Nowa Wieś–skrzyżowanie (z myślnikiem)
Nowa Wieś – skrzyżowanie (z myślnikiem i odstępami)?

Moje pytanie dotyczy pisowni nazw instytucji mających ośrodki zamiejscowe, np. izb skarbowych. Czy nazwę piszemy z myślnikiem czy bez myślnika (np. Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Otwocku), a także czy odmieniając przez przypadki nazwę tej instytucji, drugi jej człon także powinno się odmieniać?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Proszę o rozwianie wątpliwości, czy uzasadnione jest użycie przecinków i myślnika w zdaniu:

Czytał książki – od fascynujących powieści podróżniczych Verne’a, przez opowieści o trollach i hobbitach, do pozycji popularnonaukowych.

Z góry dziękuję