Szanowni Profesorowie!
Jeśli ktoś jest wredny i łysy, to jak powinny brzmieć nazwy cech jego charakteru i wyglądu – wredność i łysość? Nie znalazłem takich rzeczowników w żadnym słowniku, a często mi brakuje takiego właśnie słowa: „Jego zachowanie to nawet nie złośliwość, lecz zwykła… wredność” (?), a może wredota? Albo: „Wszyscy trzej cierpieli na dziedziczną… łysość” (?).
Kłaniam się i pozdrawiam,
Wojciech Tokarzewski

Mam problem z określenim znaczenia słowa wszeteczeństwo – proszę o pomoc.

Witam!
Od razu pozwolę sobie przejść do rzeczy. W matematyce często używa się sformułowania wtedy i tylko wtedy. Powszechnie jednak zapisywane jest ono za pomocą skrótu wtw. Sam odruchowo stawiam po tym skrócie kropkę, lecz nie spotkałem, by ktokolwiek oprócz mnie tak czynił. Czy zatem owa kropka stać po takim skrócie powinna, czy też nie? Który wariant jest poprawny, wtw, czy wtw.? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam gorąco.
Rafał Sankiewicz

Dzień dobry,
zauważam, że piszący wprowadzają dopowiedzenie za pomocą myślnika, ale często po jego zakończeniu nie pojawia się żaden znak interpunkcyjny albo pojawia się przecinek: „Na ogół jednak – ani w rodzinie Witolda, ani Melchiora nie przejmowano się zbytnio szkołą”, „Generalną cechą odróżniającą je od chomików i świnek morskich jest dłuższy ogonek – krótszy od szczurzego, a ich dieta nie ogranicza się tylko do warzyw”. Czy myślnik po wtrąceniu jest wymagany czy fakultatywny?
Pozdrawiam.

Szanowni Państwo!
Chcielibyśmy użyć w jednej z reklam kosmetyków hasła: „Jakie starzenie jest w Twoim typie?”, mam jednak wątpliwości, czy taka forma jest dopuszczalna. Zależało nam na pewnej dwuznaczności i przyciągnięciu uwagi konsumenta nietypowym zestawieniem słów. W ogłoszeniu prasowym będzie mowa o trzech różnych typach starzenia sie skóry, stąd pomysł na powyższe hasło. Z góry dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam,
Dagmara Witek

„Wydawał się kontynuatorem…” czy „Wydawał się być kontynuatorem…”? Czasownik wydawać się w połączeniu z przymiotnikiem (np. „Wydawał się gruby”) nie potrzebuje być, ale co z rzeczownikiem? Tu jest chyba konieczne być – inaczej brzmi dziwnie. Proszę rozstrzygnąć tę kwestię. Słownik poprawnej polszczyzny PWN odnosi się tylko do użycia tego czasownika z przymiotnikmami, nie mówiąc nic o rzeczownikach i przez to sugerując, iż tak samo powinno być z rzeczownikami – tj. bez być. Mnie się jednak nie chce wierzyć, iżby miało to być błędne, gdyż wyczucie językowe większości osób, które o to pytałem, jednogłośnie wskazuje na być. Będę wdzięczny za pomoc.

Dzień dobry.
Ostatnio pomiędzy mną a moją panią polonistką pojawił się spór, czy sformułowanie „Polacy zwyciężyli wojnę ze Szwedami” jest poprawne. Oczywiście chodzi o to, czy można zwyciężyć wojnę. Moja nauczycielka uważa, że jest to błąd, ja mam przeciwne zdanie. Jak jest naprawdę?
Pozdrawiam i dziękuję za pomoc.
Adam Furmanek

Szanowni Państwo,
bardzo proszę o pomoc w poprawnej odmianie rzeczownika po wyrażeniu wykorzystanie jako (nie wiem, czy należy powiedzieć: wykorzystanie [kogoś] jako modela, modelu czy jako model, np. zachowania).

Pozdrawiam serdecznie

K. z Wrocławia

Dzień dobry,

proszę o pomoc w rozstrzygnięciu mojego sporu z chłopakiem. W rozmowie, gdy chłopak opowiada mi historię i chce, żebym wczuła się w sytuację, to używa męskich końcówek czasowników, np. „Jak kupujesz nowe spodnie to nie chciałbyś ich poplamić następnego dnia”. Według niego, używanie końcówek męskich jest poprawne, bo on opowiada o hipotetycznej sytuacji dla siebie. Według mnie, jeśli zwraca się do mnie, to powinien używać damskich końcówek. Kto ma rację?

Aleksandra

Mam problem odnośnie słów wyprzedaż i wysprzedaż. Czy obydwa słowa są poprawne? Gdyż zarówno z jednym, jak i drugim spotkałem się w czasie wiosennych wy…. no właśnie :).
Z góry dziękuję za pomoc.