Szanowni Państwo,

jutro, będzie futro lecz nie przejmuj się jutrem i futrem. Jutrojest odmienne. Zwyczaj, ruczaj, poraj... Zwyczajem, ruczajem, porajem – wszystko łatwo się odmienia i brzmi podobnie do dzisiaj. Dlaczego więc dzisiaj jest oporne?  O dzisiaju nawet nie myśl, wczorajem też nie warto się przejmować, liczy się tylko jutro. 

Proszę o wyjaśnienie nieodmienności tego słowa.

Jarek z Lublina

Witam,
w projektach procedur dotyczących jednego z funduszy strukturalnych nagminnie wymieniane jest słowo przejemca, określające osobę, na którą przeniesiono prawa własności/posiadania. Zaznaczam, iż fakt ten ma miejsce w oficjalnych pismach urzędowych, słowo to zatem wyszło już poza nieformalny żargon biurowy. Czy wobec powyższego ma szansę stać się neologizmem i na stałe zagościć w słownikach? Jeżeli nie, jakiego wyrazu w zamian należałoby użyć?

Mamy polonizację, germanizację, a jak brzmi to względem Francji?
Frankonizacja, romanizacja czy sfrancuszczenie?

Pozdrawiam
Jarek

Zwracam się z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie poprawności wyrażenia  badanie artystyczne  na gruncie języka polskiego. Wyrażenie to przejmujemy jako tłumaczenie z jęz. angielskiego  artistic research  (funkcjonującego w dokumentach dotyczących badań artystycznych) na potrzeby serwisu internetowego poświęconego publikacjom z zakresu sztuki muzycznej.

Dzień dobry,

czy mógłbym zwrócić się z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie moich wątpliwości w kwestii poprawnego użycia słowa dekretować. Spotkałem się z poglądem, że jedyną właściwą formą jest dekretować sprawę lub pismo na osobę, wydział, komórkę itp. Mnie wydaje się, że równie poprawną formą jest dekretować sprawę lub pismo  do kogoś, do czyjegoś referatu czy wydziału. Czy te formy są równoważne, czy też jedynie któraś z nich jest poprawna?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Dlaczego w języku polskim nazwa Państwa Środka (Chiny) występuje w liczbie mnogiej, a nie w liczbie pojedynczej, jak w wielu językach europejskich (China)?
I czemu niektóre nazwy własne jak: nazwy geograficzne lub nazwiska sławnych postaci historycznych są spolszczane lub mają zupełnie inną nazwę niż w oryginale (przecież część z nich łatwo wymówić. np. Milano, Iulius Caesar)? Czy prawdą jest, że po prostu nieraz ktoś wieki temu przeinaczył jakąś nazwę i tak już zostało?

Dzień dobry,
zwracam się do Państwa z uprzejmym zapytaniem, co zrobić, kiedy chcemy ująć w bibliografii publikację wydawnictwa, np. Samo Sedno (które jest podwydawnictwem Edgarda) lub Onepress (podwydawnictwo Helion). Jak zapisać obie te nazwy?

J.Kowalski, Abecadło, Edgard – Samo Sedno, Warszawa 2003.
J.Kowalski, Abecadło, Samo Sedno (Edgard), Warszawa 2003.
J.Kowalski, Abecadło, Edgard (Samo Sedno), Warszawa 2003.

Z góry dziękuję i pozdrawiam serdecznie
M.Łyko

Szanowni Państwo,
czy można zaczynać zdanie od niemniej, skoro raczej należy unikać rozpoczynania od jednak? Wiem, że niemniej i jednak mogą występować w swoim bezpośrednim sąsiedztwie – taką formę znajduję też na stronie Poradni – niemniej wydają mi się one jednak raczej bliskoznaczne.
Z góry dziękuję za pomoc.

Witam. Jakiś czas temu kłóciłem się ze znajomym o poprawność użycia kropki w odpowiedzi „Może”. Wydaje mi się, że nie ma w tym zapisie nic błędnego. Czy mylę się?

Szanowni Państwo!
Proszę o informację, jaką zasadę opisu należy przyjąć w bibliografii załącznikowej w zapisie nazwiska autorki, która podpisuje swoje publikacje albo jednym nazwiskiem urobionym od nazwiska męża, albo dwuczłonowym nazwiskiem, np. L. Szczerbicka-Ślęk i L. Ślękowa. Czy należy rozróżnić te nazwiska w kolejnych pozycjach bibliografii (zgodnie z zapisem nazwiska w każdej z wymienianych publikacji), czy też wymienić dwuczłonowe nazwisko tylko w 1. pozycji, a w kolejnych wpisać tejże?