Czy poprawne są formy: w początkach XX wieku, w początkach renesansu itp.? Chodzi mi o użycie rzeczownika początek w l.mn., wydaje się bowiem, że dany okres może mieć jeden początek, skąd więc nagminne stosowanie formy mnogiej?

Moje pytanie dotyczy słowa pozycjonowanie. Czy odnosi się ono tylko do umiejscowienia podmiotu w danym miejscu w przestrzeni, czy jego zastosowanie jest prawidłowe także w odniesieniu do ustawienia danej rzeczy w konkretny sposób (w konkretnej pozycji)? Czy jest jakaś uniwersalna definicja słowa pozycjonowanie, która dawałaby odpowiedź na to pytanie?

Dziękuję i pozdrawiam
Jakub

Szanowni Państwo,
chciałabym się zapytać o słowo proaktywny. Zauważyłam, że jest coraz częściej używane zarówno w piśmie i mowie. Czy takie słowo w ogóle istnieje w języku polskim i co oznacza?

Z poważaniem
Czytelniczka

W pewnej reklamie można usłyszeć, że środek wspomaga funkcje psychologiczne u dzieci. Czy nie powinno być psychiczne? Przecież tekst reklamy sugeruje, że dzieci zostaną psychologami…

Szanowni Państwo,
mam wątpliwość, jak powinno się zapisywać pojęcia dwuczłonowe, które składają się z członów pełnoznacznych, jednak razem tworzą wymiar czy skalę. Czy można traktować je jako wyrazy złożone? Podam przykłady z dziedziny psychologii (sposób zapisu nie jest unormowany w literaturze, spotyka się obie formy): wymiar ekstrawersja-introwersja, rytm sen-czuwanie czy raczej wymiar estrawersja – introwersja, rytm sen – czuwanie?
Serdecznie dziękuję
Ewa

Niedawno, czytając pewną książkę, natrafiłem na niezrozumiały dla mnie zwrot. Oto całe zdanie: „Nie bardzo wiem, o czym mówisz, lecz twoje uwagi, choć sapietyczne, są bardzo pouczające”. Moje pytanie jest następujące: co oznacza to słowo (sapietyczne)?

Dzień dobry, w psychologii, gdzie często wykorzystuje się kwestionariusze do badań, można spotkać dwie wersje skrajnych oznaczeń skali:

1) „Zdecydowanie się nie zgadzam - Zdecydowanie się zgadzam”

2) „Zdecydowanie nie zgadzam się - Zdecydowanie zgadzam się”.

Czy są Państwo w stanie odpowiedzieć, która z form jest poprawna, tak byśmy w badaniach mogli wykorzystywać tylko jedną z nich?

Szanowni Państwo,
w psychologii używa się terminu spektrum autyzmu, który wchodzi w połączenia z różnymi przyimkami: na spektrum autyzmu, w spektrum autyzmu, ze spektrum autyzmu. Dla mnie w spektrum autyzmu mieszczą się pewne zaburzenia, czy jak to dzisiaj coraz częściej się przyjmuje „stany”. Potocznie jednak przyjęła się kalka z języka angielskiego (people on autism spectrum). W angielskim ten termin na razie raczej rzadko występuje w pracach naukowych, ale we wszelkich innych wypowiedziach jest bardzo popularny. Co więcej, wygląda na to, że osoby z autyzmem zaakceptowały także ten sposób mówienia o sobie. W Polsce jest podobnie.
Czy któryś z przyimków jest w tym wypadku bardziej poprawny?
Łączę serdeczne pozdrowienia
Ewa Pisula

Szanowni Państwo,
stwierdziłem, że słownik nie notuje słowa sprawczość, którego używam i które wydaje mi się dość naturalne, ale może to błąd? Np.: Poczucie sprawczości jest satysfakcjonujące. Rozumiem to w ten sposób, że ktoś jest sprawczy, jeśli może na coś wpływać, może ‘sprawiać, że coś się dzieje’. Widzę, że taka definicja też mija się ze słownikiem. Chyba sam tego nie wymyśliłem…

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jak odmienić nazwę ulicy Stawki w Warszawie? Według Wikipedii nazwa pochodzi od pierwotnego jej położenia w okolicy glinianek i stawów. Wnioskuję więc, że jest to forma liczby mnogiej rzeczownika stawek i odmiana powinna być standardowa. Spotkałem się jednak (również Wikipedia) ze zwrotami „południowa strona Stawek”, „zmieniono przebieg Stawek”. Jeśli nazwa rzeczywiście pochodzi od stawku, czyli małego stawu, to nie powinno być południowa strona Stawków, zmieniono przebieg Stawków?