Dzień dobry,

chciałem zapytać jak powinienem się zwracać w rozmowie z dwoma profesorami? Czy powinienem mówić  Panowie profesorowie? Ponieważ jak przepatrzyłem Internet to wydaje się, że ten zwrot jest najbardziej poprawny, aczkolwiek mi on nie pasuje.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku

Szanowni Państwo,

czy użycie form powitania: Dzień dobry, Witam, Cześć, Szczęść Boże, Hej, itp. w listach elektronicznych jest błędem?

Spotkałem się ze stanowiskiem polonistki, że tak.

Sformułowania te stosuje się podobno wyłącznie w sytuacji bezpośredniego kontaktu (w tym telefonicznego), w którym powinna nastąpić interakcja w tym samym czasie.

W mejlach natomiast należy pisać: Szanowna Pani, Droga Anno, Kochany Jasiu, Czcigodna Siostro, Wasza Wysokość itp.

Z wyrazami szacunku

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie pochodzenie słowa rozrywka. Czy dobrze przypuszczam, że najpierw był czasownik rozrywać się w znaczeniu 'relaksować się'? Jeśli tak, to czy wiadomo, skąd i kiedy pojawiło się to znaczenie?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,

czy słowa wydra i rozwydrzyć mają powiązanie etymologiczne?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Szanowni Państwo,
czy zdanie dwie liczby są sobie równe jest poprawne? Wydaje się, że sensowniej jest powiedzieć po prostu dwie liczby są równe. Zwrotność wprowadzona przez sobie sprawia wrażenie, jakby każda z tych liczb miała być równa sobie samej. Chyba że by powiedzieć są równe sobie nawzajem, ale to może przerost długości nad treścią.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowny Panie Profesorze!
Uprzejmie proszę o pomoc w zagadnieniach:
1. Czy raport może szacować / ogłaszać / przewidywać, czy też trzeba pisać: „W raporcie są przewidziane…”, „Komisja w raporcie ogłasza…”, „Komisja oszacowała w raporcie, że…”?
2. Czy funkcje typu: minister skarbu państwa zapisuje się małą literą, ale Ministerstwo Skarbu Państwa dużą?
3. Czy nowy paragraf nie musi się już zaczynać od akapitu?
Z góry dziękuję za pomoc. Łączę wyrazy szacunku
Agnieszka

Szanowni Państwo,
rozumiem, że konstrukcja
nazwano, jak następuje: (…)
jest zwykłym zdaniem złożonym i należy postawić w niej przecinek.
Jeszcze jedno pytanie:
Aż do roku 1804, kiedy to Bonaparte, bo któż by inny?, odebrał ją im (…).
Jak powinna wyglądać interpunkcja takich retorycznych wtrętów jak któż by inny? Tylko znak zapytania i potem mała litera, tylko przecinek?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
czy zdania Zrobili(,) co swoje, Robi się to w jakimś celu, zwykle(,) aby osiągnąć cel wymagają przecinka w zaznaczonych miejscach? A jak by było z ewentualnym drugim przecinkiem w zdaniu drugim, gdybyśmy pierwszy zastąpili kropką lub myślnikiem?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
czy zdania: Co raz, to któryś górników pchnął kogoś, Od razu, jak mi napisałaś, pomyślałem…, Zaraz, jak mi napisałaś, pomyślałem…, Zauważyłem [to] zaraz, jak wysłałem wiadomość…, Są i tacy, którym płacą nie wiem za co, Można go kupić, np. zamawiając przez Internet, Nie wiem dlaczego tak [a nie inaczej] mają poprawną interpunkcję?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
znów mam kilka drobnostek przecinkowych.
1. Fragment dialogu: „Można to znaleźć przy Mazowieckiej”. „Przy Mazowieckiej(,) mówisz?”
2. Nic(,) tylko chodzę i pogwizduję. [Tutaj chyba z przecinkiem, bo „nic, tylko”… ="nic innego nie robię, tylko”…].
3. „On to się potrafi postarać. Nie to(,) co ty”.
4. Szuflada jest po tej stronie(,) co zlew. [Gdyby było …„po tej samej”…, to można by się odwołać do reguły [381]].
Z wyrazami szacunku
Czytelnik