Szanowni Eksperci,

ostatnio często widuję użycie wyrazu „truchło” w znaczeniu „ciało martwego zwierzęcia”. Mam wrażenie, że celują w tym źródła policyjne (przykładowe wyniki wyszukiwania: „policja została powiadomiona o truchle psa”, „funkcjonariusze zabezpieczyli truchło kota”, „truchło kilkunastu zwierząt znaleźli policjanci”). Czy takie użycie jest poprawne? Znane mi słowniki traktują ten wyraz jako książkowy, poza tym nigdy nie zawężają jego zakresu do zwierząt.

Dzień dobry,
w jaki sposób należy mówić o postaciach (choćby baśniowych) rodzaju męskiego, których nazwa własna jest rodzaju żeńskiego – jak, przykładowo, Bestia z Pięknej i Bestii? „Bestia zrobił” czy „Bestia zrobiła”?
Pozdrawiam
T.

Dlaczego od czasowników mrzeć, trzeć, przeć itp. mamy: marł, tarł, parł, a od wrzeć, ujrzeć – wrzał, ujrzał?

Z góry dziękuję za odpowiedź
Łukasz

Chciałabym się dowiedzieć, jak wygląda poprawna forma zapisu nazwiska greckiego polityka: Tsipras czy Cipras? Na stronie Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych znalazłam informację, że w języku greckim połączenie liter t i s jest wymawiane jako c. W świetle tej reguły forma Tsipras byłaby transliteracją nazwiska polityka, w formie transkrybowanej zaś powinno być więc zapisywane jako Cipras. Czy słusznie wysnułam zatem wniosek, że forma Cipras byłaby bardziej wskazana?

Chciałabym się dowiedzieć, jak wygląda poprawna forma zapisu nazwiska greckiego polityka: Tsipras czy Cipras? Na stronie Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych znalazłam informację, że w języku greckim połączenie liter t i s jest wymawiane jako c. W świetle tej reguły forma Tsipras byłaby transliteracją nazwiska polityka, w formie transkrybowanej zaś powinno być więc zapisywane jako Cipras. Czy słusznie wysnułam zatem wniosek, że forma Cipras byłaby bardziej wskazana?

Otóż chciałbym zadać uprzejme pytanie o etymologię nazwy miasta Tuchola. Otóż był taki niemiecki dziennikarz, urodzony bodaj w Szczecinie, co się Kurt Tucholsky nazywał. Otóż jest taki niemiecki poeta (Bert Papenfuss), którego zainteresowało, ki diabeł za nazwiskiem wzmiankowanego się może kryć, właśnie z etymologicznego punktu widzenia. No, i że chciałbym mu co móc podszepnąć, to się do Państwa z takim zapytaniem (uprzejmym) zwracam, a za odpowiedź byłbym wielce wdzięczny – ot i co.
t.

Chciałabym zapytać o odmianę obcojęzycznych nazwisk typu Bernoulli, Fibonacci: twierdzenie Bernoulliego czy Bernoulli’ego? Ciąg Fibonacciego czy Fibonacci’ego? Byłabym też wdzięczna za wskazówki, gdzie (w jakim słowniku) szukać odpowiedzi na podobne pytania.
Z serdecznymi pozdrowieniami,
E.T.

Uprzejmie prosze o wyjaśnienie etymologii słów twór, potwór, otwór, twarz.
Dziękuję z góry i pozdrawiam.
G. Knyś

Szanowni Państwo,
który zapis jest poprawny: uchetany czy uhetany, uchetać czy uhetać? Słowniki jeszcze nie notują tych wyrazów, a uzus jest zróżnicowany. Dziękuję za rozwianie wątpliwości!
Z pozdrowieniami
a.

Szanowni Państwo,
czy udźwięcznienie spółgłoski [k], gdy stoi ona przed spółgłoską [j], jest zjawiskiem typowym dla konkretnych regionów Polski? Chodzi mi głównie o Wielkopolskę (Poznań i okolice), gdzie udało mi się to zaobserwować. Przykłady takich udźwięcznień to zwrot jak ja wymawiany jako [jag ja] tudzież jak już jako [jag już], jak jesteśmy jako [jag jesteśmy], jak jeszcze jako [jag jeszcze] etc.
Jako rodowitej Podlasiance bardzo rzuciło mi się to w oczy, gdyż w moich stronach k w takiej kombinacji nigdy nie jest udźwięczniane.

Pozdrawiam