Dzień dobry,

zwroty grzecznościowe Z wyrazami szacunku, Z poważaniem są stosowane na zakończenie oficjalnej korespondencji. W ten sposób możemy okazać swoją dojrzałość i klasę, a przede wszystkim – oddać naszemu rozmówcy należny mu respekt, zatem czy jest to uznaniowe i o tym, czy dany zwrot grzecznościowy użyje, decyduje osoba stojąca na czele danej instytucji?

Czy tego typu zwroty powinniśmy kierować do każdego osadzonego, udzielając odpowiedzi na korespondencję ?

Dziękuję z góry za okazaną pomoc.

Czy można powiedzieć, że komuś – albo w kimś – wnętrzności (żołądek) skręciły się ze strachu? Bo „przewracać się” powinny raczej ze zdenerwowania lub wzburzenia. A może to „ktoś skręca się ze strachu”? Jak prawidłowo opisać to nieprzyjemne uczucie w brzuchu?

Pozdrawiam.

Szanowni Państwo!
Zostałem nieoficjalnie oskarżony o obrazę uczuć religijnych przez użycie sformułowania szynka Jezusa. Zarzucono mi, że jest ono dwuznaczne, gdyż poza oczywistym znaczeniem ‘szynki należącej do Jezusa’ można uznać, iż szynka jest ZROBIONA z Jezusa, z czym się nie zgodziłem. Za przykłady potwierdzające zasadę podano mi szynkę osła i szynkę schabu, których rzekomo można użyć w rozumieniu ‘szynki z osła’ i ‘szynki ze schabu’.

Witam,
czy wyrażenie trefić warkocz jest poprawne? Niemal wszystkie źródła, do których udało mi się dociec, mówią o trefieniu jako o 'karbowaniu, lokowaniu'. Można więc trefić loki, perukę – ale czy warkocz?
Pytanie zrodziło się przy okazji lektury Laury i Filona autorstwa F. Karpińskiego, gdzie już w niemal pierwszych słowach (http://literat.ug.edu.pl/krpnski/002.htm) napotkamy: „Nie będę sobie warkocz trefiła,/ Tylko włos zwiążę splątany”.
Z poważaniem,
M.

Proszę o informację czy dopuszczalne jest następujące stwierdzenie w tekście piosenki: ty nie napiszesz słów miłości. Aby zdanie nie było wyrwane z kontekstu poniżej cała zwrotka
Daj mi, daj mi ostatnią z szans
„ty nie napiszesz słów miłości” a mnie tak żal
daj mi, daj mi ostatni raz
uwierzyć, że wróci jeszcze tamten czas

Będę wdzięczny za pomoc

Z poważaniem
Andrzej Mordarski

Dzień dobry,

mam pytanie odnośnie do zaimka „ci”. Jako forma grzecznościowa „ci” pisze się się dużą literą, np. „Mam nadzieję, że Ci się podobało”. Jednak co ze zwykłą, koleżeńską konwersacją przez komunikator, gdzie zasady pisowni nie są jasno uregulowane, a język jest bardzo potoczny. Na przykład „Siema stary, podobał ci się ten film?”. Czy zaimek „ci” nadal powinien być zapisany dużą literą?

Szanowni Państwo,
proszę o pomoc w ustaleniu poprawnej pisowni w poniższych zdaniach:
– Świat zawiruje w koło/wkoło tysiącem barw.
– Wszyscy się zlecieli w koło/wkoło.
– Wycinali w koło/wkoło, okorowywali. (mowa o drewnie w tartaku)
– Żyła tym, co się w koło/wkoło rozwija. (o uczuciach)
– Ciemność roztaczała się w koło/wkoło.
– Dlaczego wszyscy w koło/wkoło mnie umierają?
– Kwiaty tańczą w koło/wkoło ciebie.
– Zapach kwiatów roztaczał w koło/wkoło cudowny aromat.
– Zimno obeszło ją w koło/wkoło.
Marta

Witam!
Bardzo proszę o pomoc w ustaleniu czy wyrazy niebywały, niewinny, zastraszający, nie można i niestety mogą (w odpowiednim kontekście) zaliczać się do słownictwa ekspresywnego.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam!
Marta Grabowska

Dzisiaj miałem kłopot bankowy i skontaktowałem się z bankiem. Powitano mnie słowami (cytuję z pamięci):

– Dzień dobry, nazywam się Marek i jestem botem mBank, w czym mógłbym pomóc?

Takich przypadków jest oczywiście więcej, choćby infolinia medyczna PZU. Coraz częściej rozmawiamy z automatami lub tzw. sztuczną inteligencją.

Moje pytanie dotyczy formy rozmowy z takim rozmówcą. Czy powinienem mówić doń Marku, czy może grzeczniej Panie Marku, może szanowny automacie? Jaką formę należy zachować w korespondencji, czyli czymś, co mBank nazywa „czatem”?

Rozumiem, że trudno jest mi urazić uczucia automatu, mamy dopiero 2023, ale też interesuje mnie, jak w najlepszy sposób się zwracać.

Dziękuję

Mam pytanie odnośnie czasów w języku polskim. Mówi się, że nie można ich mieszać, ale wszędzie natrafiam na zdania tego typu:
Miała wrażenie, że cały czas czuje jego obecność.
Jeszcze wczoraj wiedziała, co robi. Teraz jednak uczucie pewności ją opuściło.
Próbowała zrozumieć, czy sobie żartuje, czy mówi poważnie.

Czy w języku polskim istnieją jakieś przypadki, w których wprowadza się zamieszanie do czasów? (Tak jak na przykład w angielskich conditionalach).