Szanowni Państwo!
Chciałam się upewnić, czy wyrażenie ufać w coś jest niepoprawne. Nie znalazłam czasownika ufać w NSPP, jednak potrzebuję w ramach potwierdzenia czegoś więcej niż moja intuicja.
Z poważaniem
M. Jabłońska

Dzień dobry!
Pewnego razu wpadła mi w ucho piosenka Edyty Górniak. W refrenie piosenki pojawia się najpierw fragment ufna w swoje przeznaczenie, a dalej ufam w swoje przeznaczenie. Czy te formy są poprawne/dopuszczalne? Mam wrażenie, że poprawna forma to ufam swojemu przeznaczeniu, a ufna to przymiotnik, który wskazuje na cechę osoby – czy można być ufnym w coś?
Pozdrawiam serdecznie!

Mam wątpliwości, czy dla instytucji takich jak kuratoria oświaty w kwestiach spornych dotyczących poprawności językowej (np. co jest wulgaryzmem, a co nim nie jest) wyrocznią mogą być serwisy typu: zapytaj.onet.pl. Czy odpowiedź udzielona w takim serwisie wystarczy do ostatecznego rozstrzygnięcia, czy jednak powinno się zasięgnąć opinii któregoś z językoznawców, jeśli wyraz nie został uwzględniony w słowniku języka polskiego?
Z poważaniem,
Danuta M.

Szanowni Państwo,
czy rzeczownik odczasownikowy zachowuje składnię swojego czasownika?
Np. zagrozić czemuś czymś, czy poprawne jest to zagrożenie czemuś czymś?
Chodzi o to zdanie Ogłoszono najwyższy poziom zagrożenia bezpieczeństwu.
Z góry dziękuję!

Szanowni Państwo,
proszę o odpowiedź na następujące pytanie: mówimy dziwić się / ufać światu, a dziwimy się lub ufamy wszechświatu czy wszechświatowi?
Łączę pozdrowienia
Tomasz Orłowski

Szanowni Państwo,
która forma jest poprawna: święta Teresa z Avila czy święta Teresa z Avili? Pierwsze sformułowanie jest powszechne, w mowie i piśmie, jednak wydaje mi się ono niepoprawne – wszak w języku polskim nazwy własne również powinny być odmieniane; nie mówimy/piszemy przecież Matka Teresa z Kalkuta.
Z poważaniem,
Prakseda Pawłowska

Dzień dobry!
Na pewno każdy widział również „bezzwrotne pożyczki” na wszelkiej maści bannerach? Co to za dziwadła w naszym języku istnieją? Jak pożyczka może być bezzwrotna? Jeśli jest to pożyczka, to już w jej znaczeniu tkwi fakt, że się ją pożycza, a skoro pożycza, to by oddać. Co to za oksymorony istnieją u nas w języku i to na porządku dziennym w oficjalnych pismach. Czy mogliby się Państwo do tego jakoś odnieść?

Szanowni Państwo!

Czy „zaufanie” można sylabizować tak: za - u - fa - nie, czy też: zau - fa - nie?

Z szacunkiem pozdrawiam

Jan

Które zdanie jest poprawne (przy założeniu, że chodzi o dwie kobiety)
Nie ufa już nikomu: ani ludziom w laboratorium, ani nowym służącej i sprzątaczce
czy
…ani nowej służącej i sprzątaczce?
Dziękuję!
D.

Szanowny Panie Profesorze,
1) Jak należy pisać skrót od określenia „spółka akcyjna": S.A. (z kropkami) czy: SA, jak inne skróty (PKP, PZU, PKO itp.). Nowy Kodeks spółek handlowych w odniesieniu do spółki akcyjnej w art. 305 stanowi: par. 1: „Firma spółki może być obrana dowolnie; powinna zawierać dodatkowe oznaczenie: spółka akcyjna. Par. 2: „Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu S.A.” Zatem Sejm dopuszcza używanie skrótu z kropkami, a co na to językoznawcy?
2) Dlaczego w nazwie wydawnictwa Dziennik Ustaw skrót wyrazu numer jest pisany wielką literą: Nr (podobnie, podając miejsce opublikowania przepisu prawnego, powszechnie podaje się: „Dz.U. Nr …”). Czy nie jest to germanizm?
3) Jaka jest moc obowiązująca norm językowych i kto je ustala? Czy jest możliwe, aby w języku pewnej grupy zawodowej obowiązywały inne normy, niż powszechnie przyjęte (np. S.A., Dz.U. Nr w języku prawniczym)? Czy Sejm może ustanawiać normy językowe w drodze ustaw?
Będę wdzięczny za odpowiedź. Pozdrawiam.
Kazimierz Kucharski