Witam,
dręczy mnie od jakiegoś czasu mały problem. Czy o kształcie i w kształcie mogą być stosowane zamiennie? Moje wątpliwości biorą się z tego, że często spotykam je używane w tym samym kontekście, lecz osobiście korzystam z pierwszego, gdy przyrównuję coś do figury geometrycznej, a ostatnie rozumiem jako np. płyn w naczyniu (przybierający kształt, który nie jest mu właściwy) lub, bardziej dosłownie, jako coś „siedzącego w kształcie” (lub Kształcie).
Pozdrawiam
A.B.

Szanowni Państwo,

interesuje mnie zbitka leksemów "we w" w wyrażeniu "w tę i we w tę". Czy znane są inne zastosowania tej zbitki? Co ona oznacza, skoro (wydaje się) wystarczy jeden z przyimków dla tego samego sensu? W gwarze wielkopolskiej istnieje samodzielny (jak mi się zdaje powinien być pisany łącznie) leksem wew (- Przyńdź wew czwartek. - Wew tyn, czy wew przyszły?). Czy wzorując się na tym, nie należałoby pisać "W tę i wew tę", jako reminiscencję staropolszczyzny?

Dzień dobry.
Mam pytanie: czy interpunkcja poniżej jest zmodernizowana zgodnie z dzisiejszymi zasadami interpunkcyjnymi?

Po chwili w Horeszkowskim samotnym budynku
Wszystko do zwyczajnego wracało spoczynku.
Mrok zgęstniał; reszty pańskiej wspaniałej biesiady
Leżą podobne uczcie nocnej, gdzie na dziady
Zgromadzić się zaklęte mają nieboszczyki.
Już na poddaszu trzykroć krzyknęły puszczyki
(…)

Homo sapiens, verbum nobile (i wiele innych wyrażeń łac.) opatrzono w słowniku kwalifikatorem ndm. Czy można (obocznie) odmieniać je wg deklinacji łacińskiej? Zdarza się tak usłyszeć od osób znających łacinę i ma to duży urok. Z kolei takie podejście bez znajomości łaciny nastręcza kłopotów, bo trudno znaleźć zasady tej odmiany. Może jakaś przyszła publikacja PWN dotycząca języka polskiego, nie będąca stricte podręcznikiem do łaciny, uzupełni ten niedobór? Czy taki pomysł ma sens i szanse realizacji?

Szanowni Eksperci,
mam pytanie dotyczące bibliografii załącznikowej. Czy powinny sią w niej znaleźć bezwzględnie wszystkie publikacje przytaczane w przypisach? Nawet te, które nie dotyczą przedmiotu publikacji? Przykład: we wstępie do katalogu rycin Daniela Chodowieckiego autorka, rysując epokę, w której tworzył artysta, przytacza Woltera i Goethego. Czy te pozycje powinny się znaleźć w bibliografii / literaturze przedmiotu?
Z poważaniem
Iwona

Szanowni Państwo,
Pisząc ostatnio dość oficjalny SMS, miałem drobny problem interpunkcyjny. Wiem, że w korespondencji nie oddziela się przecinkiem zwrotu pożegnalnego od podpisu (co najwyżej wykrzyknikiem). Tyle że w formie listownej te dwie części znajdują się w różnych wierszach, a w treści SMS-a nie ma takiej możliwości. Czy w tej sytuacji należałoby napisać Z wyrazami szacunku, Czytelnik czy Z wyrazami szacunku. Czytelnik? (Nie lubię w takich sytuacjach wykrzyknika).
Czytelnik

Czy jest poprawną formą jeśli w odpowiedzi na zadane pytanie w e-mailu użyję w odpowiedzi

W imieniu Pana kierownika jednostki dra hab. inż. Jana Kowalskiego informuję .....................

dziękuję za odpowiedź

Dzień dobry,

czy można użyć wyróżnienia blokowego do cytatów, które pochodzą z rozmowy i nie ma do nich przypisów? Czy dla czytelności lepiej wszystko pozostawić w tekście głównym?

Pozdrawiam

Serdecznie pozdrawiam!

Spotkałam się z bibliografią, z której wycinam fragmencik. Są tu dwukropki i średniki, ale z poprzedzającymi je spacjami -- może te znaki mają tylko ich kształt, lecz nie są tu dwukropkiem i średnikiem. Czy tego rodzaju bibliografia ma jakąś nazwę, przeznaczona jest do pewnego typu monografii?

[...] ; Nowe książki i wznowienia : Współczesna proza polska / Janusz Termer // Polonistyka. – 1978, nr 3, s. 208 ; [...]

Zofia Łoś

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy nazwy szkoły, w której pracuję. Otóż Rada Powiatu uchwałą zadecydowała o zmianie. Dotąd szkoła nosiła nazwę: Liceum Ogólnokształcące w Zespole Szkół nr 1. Obecnie uchwalono nazwę: Liceum Ogólnokształcące Zespołu Szkół nr 1, co budzi poważne wątpliwości wielu spośród nas – nauczycieli. Moim zdaniem poprawna była a poprzednia forma
Uprzejmie proszę o poradę.
Z poważaniem
Ewa Wesołowska