Szanowni Państwo,
wg Uniwersalnego słownika języka polskiego przymiotnik doskonały oznacza 'wolny od jakichkolwiek błędów, usterek, wad; najlepszy, wzorowy, niezrównany'. Ta definicja zakłada, że coś albo jest doskonałe, albo nie (tak jak nie można być bardziej martwym – martwiejszym?). Dziwi mnie jednak, że dopuszczalne jest przez niniejszy słownik stopniowanie tego słowa. Jeszcze zrozumiem, że potocznie jest to akceptowalne, ale nie ma o tym wzmianki. Bardzo proszę o komentarz w tej sprawie.

Zdarza mi się słyszeć „Dzień dobry panu”, co nie budzi moich wątpliwości, bo można to powitanie rozwinąć do „Życzę panu dobrego dnia”. Podobne myślenie zawodzi jednak w przypadku pożegnania „Do widzenia panu”, które jest dla mnie zupełnie nielogiczne. Czy norma językowa je akceptuje?

Szanowni Państwo,

bardzo proszę o pomoc w kwestii interpunkcji — czy to zdanie jest zapisane poprawnie: „Najwyraźniej nie rozumiecie, państwo, natury tego problemu” (wiem, że należało by użyć czasownika w trzeciej os. liczby mn., ale moje pytanie dotyczy tego konkretnie zdania i wydzielenia przecinkami wołacza „państwo”).

Z wyrazami szacunku

Anna

Szanowni Państwo,
chciałbym zapytać o formy grzecznościowe odnoszące się do Boga, kiedy używamy Jego imienia – na przykład, kiedy mówimy o Jezusie. Czy istnieją sugestie językowe, czy należy mówić: Jezus (jakby po imieniu), Pan Jezus (na pan), Chrystus Jezus (używając dodatkowych określeń). Jaką formę można uznać za grzecznościową?

Pozdrawiam serdecznie
Tomasz Szczepański

Czy istnieje w języku polskim słowo Fraternia? Jeśli nie, jak można przetłumaczyć łacińskie „Fraternitas Misjonaria Verbum Dei"?

Szanowni Państwo,
czy imiona własne bogów oraz jednostkowych istot mitologicznych mają jedynie liczbę pojedynczą (singulare tantum, blm)? Dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem
czytelnik

Czy używanie zwrotu I tak / I tak na przykład (rusycyzm?) na początku zdania jest zgodne z normami polszczyzny? Jeśli tak, to czy postawienie przecinka po ww. zwrotach jest błędem? Przykłady:

I tak nazwisko van Gogha pojawia się już w pierwszym rozdziale powieści, w związku z portretem protagonisty.
I tak na przykład większość z was prawdopodobnie zna pojęcie odporności stada.

Szanowni Państwo!
Czy poprawnie byłoby napisać, że spotkałem kobietę imieniem Margaret Burbidge lub nazwiskiem Margaret Burbidge? Nie podaję przecież tylko jednego z dwojga. Tymczasem szkoła SP 11 im. M. Burbidge w nazwie miałaby jej nazwisko, mimo że „jest jej imienia”. Idąc tropem nazewniczym: czy torowi (pierwiastkowi) nadano imię nordyckiego boga, czy tylko nazwano imieniem, a może najadekwatniej nadano nazwę pochodzącą od imienia?

Z góry dziękuję za odpowiedź

Proszę o szersze opisanie pod kątem etymologicznym znaczenia wyrażenia być winnym czegoś.

Dziękuję.

Napotkałem ostatnio pewien problem. Chciałem mianowicie wyrazić w bardzo kulturalny sposób swoje emocje(bez błędu interpunkcyjnego), jednak nie wiedziałem, w jaki sposób mam to napisać, stąd moje pytanie. Które sformułowanie jest poprawniejsze: O ku***! czy O, ku***!?