Proszę o wyjaśnienie zakresu użycia przymiotników indyjski i hinduski. Czy możemy używać określenia indyjski w odniesieniu do osób, w znaczeniu ‘pochodzący z Indii’, czy też w tym znaczeniu można użyć tylko przymiotnika hinduski?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Dlaczego w języku polskim nazwa Państwa Środka (Chiny) występuje w liczbie mnogiej, a nie w liczbie pojedynczej, jak w wielu językach europejskich (China)?
I czemu niektóre nazwy własne jak: nazwy geograficzne lub nazwiska sławnych postaci historycznych są spolszczane lub mają zupełnie inną nazwę niż w oryginale (przecież część z nich łatwo wymówić. np. Milano, Iulius Caesar)? Czy prawdą jest, że po prostu nieraz ktoś wieki temu przeinaczył jakąś nazwę i tak już zostało?

Dzień dobry.

Jak poprawnie nazwać mieszkańca stanu Assam w Indiach? Czy to jest Assamczyk?

"Sklep czynny w godz. 10-15” – między liczbami jest myślnik, nie łącznik; a czy powinno się oddzielić liczbę i myślnik spacjami?

Jaki znak należy wstawić w wypadku połączeń: Wschód-Zachód, rozmowy Indie-Pakistan, negocjacje Polska-UE (jeśli trzeba napisać to krótko, a nie można rozwinąć, np. negocjacje między Polską a Unią Europejską)?

Dziękuję za odpowiedź.

Dlaczego w języku pisanym, w odniesieniu do nazewnictwa dotyczącego Indii, używa się dość dziwnie wyglądających zasad pisowni, jak np. bóstwo Śiwa (nie Siwa), władca Aśoka (nie Asioka) czy miasto Ćennaj (a nie Ciennaj)? To tak jakby napisać śarka zamiast siarka, czy Śemianowice zamiast Siemianowice. Skąd taka dziwna reguła?

Szanowni Państwo,
co może być szeroko zakrojone? Książkę Shantaram G. D. Robertsa wydawca reklamuje jako „Szeroko zakrojoną powieść przygodowo-podróżniczą z akcją w Indiach”, ale mam wątpliwości, czy powieść może być szeroko zakrojona. W słowniku języka polskiego znalazłem wzmiankę o zakrojonych poszukiwaniach, trudach, programie edukacyjnym, w Waszej poradni jest też mowa o szeroko zakrojonych badaniach.

W tekstach dotyczących buddyzmu stosuje się pisownię z dużych liter następujących terminów: Cztery Szlachetne Prawdy, Dwanaście Ogniw Współzależnego Powstawania, Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka itp. Moim zdaniem należy pisać te terminy z małych liter albo w cudzysłowie i tylko pierwszy wyraz z dużej litery. Czy mam rację?

Dzień Dobry!
Chciałabym się dowiedzieć, dlaczego jedziemy do Włoch, Niemiec czy Anglii, ale na Węgry.

Szanowna Poradnio Językowa PWN,

jak wymawia się słowo dźinizm? Problematyczna jest sylaba „dźi” i nie mimo wielokrotnych prób, nie jestem w stanie wypowiedzieć tego bardziej miękko niż "dzi"? Chyba że tam po prostu jest coś w rodzaju przedłużonego „i”, czyli „dziiii'nizm” (dwie sylaby).

I czy dźinizm to to samo co dżinizm? Jeżeli tak, to dlaczego pojawia się tak karkołomny i niezrozumiały zapis jak dźinizm? Zaznaczam, że to jest już spolszczone słowo, które, na moje ucho, w oryginale wymawia się „dziejna darma”, o ile wierzyć syntezatorom mowy. Dlatego trudno mi zrozumieć dlaczego, zostało ono spolszczane jako dźinizm, a nie dzinizm, dżinizm czy dziejnizm.

Pozdrawiam

HMM

Szanowna Redakcjo,

mam pytanie odnośnie odmiany słowa 'sala' jako nazwy własnej drzewa występującego na terenie Indii, a które w Polsce znane jest jako damarzyk mocny.

Tłumaczę tekst i bardzo mi zależy na utrzymaniu nazwy własnej, która w językach staroindyjskich jest 'sala'. Będę ogromnie wdzięczny za objaśnienie, która z tych form, i dlaczego, jest poprawna gramatycznie: 'las salowcowy' czy 'las salowy'?

Z poważaniem,

Janusz