Mam pytanie: co to jest norma językowa i jakie są kryteria jej poprawności, ewentulanie typy błędów? Gdyby mogli Państwo podać jakąś bibliografię dotyczącą tego zagadnienia.
Serdecznie pozdrawiam

Szanowni Państwo!
Jest „zbitek” wyrazów przedzielonych ukośnikami, np. pliku/plików. Czy pomiędzy wyrazem a ukośnikiem powinnam używać spacji? Jak podzielić taki ciąg w przypadku przeniesienia do nowej lini w tekście pisanym? Czy ukośnik powinien znajować się na końcu wyrazu z ciągu, czy też otwierać nową linię i kontynować ciąg?
Pozdrawiam
Marzena

Szanowni Państwo,
dwa pytania interpunkcyjne: 1. Czy do grupy połączeń spójników i innych wyrazów, o których mowa w regule [372] WSO, można zaliczyć czy też? 2. Czy frazę wprowadzaną przez wyrażenie w przeciwieństwie powinno się oddzielać przecinkami od reszty wypowiedzenia? Przykłady z Korpusu PWN wskazują, że taka praktyka przeważa.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jaka jest zasada stosowania spójnika oraz? Czy oraz można stosować tylko wówczas, gdy wcześniej wymieniliśmy już dwa rzeczowniki lub jeden rzeczownik w liczbie mnogiej? Np. poprawne: „Jaś dostał na urodziny rower, sanki oraz piłkę” vs. niepoprawne: „Jaś dostał na urodziny sanki oraz piłkę”. A co ze zdaniami bez użycia rzeczowników? Np.: „W pociągu graliśmy w karty oraz opowiadaliśmy sobie dowcipy”. W dwóch ostatnich zdaniach użyłabym raczej spójnika i, czy słusznie?

Szanowni Państwo,
czy orzeczenie w tych zdaniach ma właściwą formę:
W budynku mieściły się kuchnia, w której stała lodówka, a także biura, gdzie zajmowano się bieżącymi sprawami.
W kącie miało stanąć kilka niewielkich szafek i regał na książki.
Załóżmy, że oba zdania pojawiają się w książce. Czy orzeczenie musi mieć tę samą formę, skoro w zdaniach są podmioty szeregowe? Czy każde zdanie z podmiotem szeregowym musi mieć w książce orzeczenie w liczbie mnogiej?
Dziękuję.
Z poważaniem
Barbara S.

Szanowna Poradnio,
czy w zdaniach z wyliczeniami dopuszczalne jest orzeczenie w liczbie pojedynczej? Czy tłumaczenia potocznych nazw geograficznych (np. ściana śmierci na Eigerze) należy pisać małymi czy dużymi literami? Po niemiecku oczywiście wszystko jest od dużej.
Dziękuję i pozdrawiam
D.

Zawsze byłem przekonany, że skróty typu dz. cyt., loc. cit., prof. prof., św. św. powinno się pisać – i rzeczywiście się pisze – z odstępem, tymczasem zauważam od niedawna tendencję do pomijania spacji między obu członami. Taki zapis spotkałem nawet w WSO i w Nowym słowniku interpunkcyjnym języka polskiego Jerzego Podrackiego. Jakie jest Państwa stanowisko w tej sprawie?

Proszę o wyjaśnienie, gdzie stawiamy przecinek w wyrażeniu pod warunkiem że, gdyż źródła podają sprzeczne informacje. Wg Słownika interpunkcyjnego języka polskiego J. Podrackiego – tylko „przed całym połączeniem, nie zaś przed że”, natomiast Uniwersalny słownik języka polskiego S. Dubisza podaje przykład, w którym są dwa przecinki: „Powie policji wszystko, pod warunkiem, że nie ujawnią jego nazwiska”. Właściwa wydaje mi się pierwsza wersja, proszę jednak o wyjaśnienie.
Dziękuję.

Jak powinno się mówić: „Zażywać po 1–3 kapsułki” czy też: „Zażywać po 1–3 kapsułek”? „Przyjmować 1–3 kapsułki dziennie” czy też: „Przyjmować 1–3 kapsułek dziennie”?
W Słowniku interpunkcyjnym J. Podrackiego jest przykład następujący: „Po 6–7 dniach musimy się spotkać”, a nie: „Po 6–7 dni” musimy się spotkać. W większości gazet, czasopism, informacji o lekach, produktach spożywczych zamieszczanych na pudełkach znalazłem ten pierwszy zapis („1–3 kapsułki”, „1–3 minuty”). Nigdzie w słownikach nie znalazłem reguły, która jednoznacznie rozstrzygałaby ten problem. Proszę o pilną odpowiedź.

Szanowni Państwo,
czy podróż można podjąć, czy tylko się w nią wyrusza itp.?
Drugi problem: czy w tych zdaniach/wyrażeniach powinny być przecinki:
z własnej nieprzymuszonej woli, Znalazła się w tej samej grupie co moja koleżanka, Patrzyli, jak biegnąc, znika za rogiem?
I problem trzeci:
Ogromną większość ludzi można uznać za nieszkodliwe.
Czy nie powinno być: nieszkodliwą?

Za poważaniem
Czytelniczka