Na jednym z forów internetowych znalazłam taką wypowiedź: „Pożeglowaliśmy tam i spowrotem”. Skomentowałam to w taki sposób: „Pisze się Z POWROTEM”. Ku mojemu zdziwieniu moja reakcja spotkała się z falą krytyki. Osoba, która opublikowała słowo spowrotem, uważa, że niepoprawnie użyłam wyrażenia pisze się. Bardzo proszę o Państwa komentarz.

Witam,
mam problem z korektą testu dotyczącego Unii Europejskiej, gdzie większość członów nazw własnych zostało przetłumaczonych z języka angielskiego i zapisanych wielkimi literami. Np. Plany Działania czy Partnerstwo Eurośródziemnomorskie. Jak prawidłowo je zapisać? Wielkimi czy małymi literami? A może tylko pierwszy wyraz wielką literą? Czy należy dodatkowo je wyróżnić, np. kursywą, cudzysłowem?
Z góry dziękuję.

Szanowni Państwo,

skąd wzięło się słowo zanim? Wydaje się, że jest to zbitek słów „za + on”. Jednak znaczenie przeczy tej intuicji: zanim oznacza przecież coś przed, a nie za, co ma odpowiednik np. w angielskim before czy włoskim prima. Bardzo proszę o wyjaśnienie etymologii tego słowa.

Pozdrawiam, P.R.

Czy jeżeli mamy do czynienia z wyjątkami od rozdzielnej pisowni połączeń przysłówków i przymiotników, np. średniodrobny, wysokospecjalistyczny, ciężkostrawny, to czy zamiana końcówki w formę przysłówkową skutkuje zachowaniem pisowni łącznej?
Na przykład: cebulę pokrojono średniodrobno ; sprzęt działa wysokospecjalistycznie; zjadłem dziś zbyt ciężkostrawnie czy jednak średnio drobno itp.?

Szanowni Państwo,
zdarzyło mi się słyszeć sformułowanie raz na kiedy w znaczeniu 'raz na jakiś czas'. Brzmi trochę, jakby było regionalizmem, ale pewności nie mam. Osoba, która użyła tego wyrażenia, zapytana dlaczego tak powiedziała, odpowiedziała, że zawsze tak mówiła. Niestety nie udało mi się znaleźć informacji skąd pochodzi owo sformułowanie, co rzeczywiście oznacza oraz czy jest poprawne (regionalnie). Będę wdzięczna za próbę wyjaśnienia.
Z wyrazami szacunku
Małgorzata

Jak by nie było, jak by nie patrzeć, co by nie mówić, poczekam aż on nie przyjdzie, poczekam póki nie przyjdzie, co by się nie zdarzyło – czy te wyrażenia są niepoprawne? Zdają się bardzo częste, ale gdyby bliżej im się przyjrzeć, pozbawione są jakiegokolwiek sensu (może poza póki nie…, ale o ile wiem, jest to rusycyzm). Czy byłoby błędem używanie ich w mowie i piśmie?

Dzień dobry!
Proszę o podpowiedź, jak należy odmieniać w dopełniaczu nazwę niemieckiego miasta Senftenberg i czeskiego Zamberk.
Wdzięczny byłbym za ewentualne przytoczenie reguł, które decydują o takiej, a nie innej odmianie tych słów.
Dziękuję bardzo.
Wiesław Majos

Szanowni Państwo,
szukałem w różnych źródłach, ale nie znalazłem odpowiedzi, zwracam się więc do ekspertów w tej dziedzinie. Czy w rzeczownikach dwuczłonowych pisanych z łącznikiem, chcąc zapisać je wielką literą ze względów grzecznościowych, wielką literą piszemy tylko pierwszy człon czy obydwa? Przykładowo, czy adresując pismo do sędziego-komisarza (taka pisownia występuje w ustawie), chcąc zapisać je z wielkiej litery piszemy Sędzia-komisarz czy Sędzia-Komisarz?

Dziękuję za odpowiedź.

Jak po polsku należy pisać imię jednego z najważniejszych bogów hinduskiego panteonu – Siwa czy Śiwa? Encyklopedia PWN podaje 2 wersje, skłaniając się ku postaci Śiwa, natomiast słownik ortograficzny PWN notuje tylko formę Siwa. Podobne rozbieżności są w przypadku innych wyrazów pochodzących z sanskrytu:

- język gudżarati (słownik), gudźarati (encyklopedia)

- ind. opowieści o poprzednich wcieleniach Buddy to wg słownika dżataki, a wg encyklopedii – dźataki

- słownik notuje wyraz jadżnia, w encyklopedii jednak ma on formę jadźna.

Jeżeli Encyklopedia PWN akceptuje dość „niepolskie” zbitki dźa, ńa, śi, ća itp, to czemu nie akceptuje ich słownik ortograficzny, zamieniając je na dża, nia, si?

Dzień dobry!
Jak brzmi w dopełniaczu forma rzeczownika: staniny? (Niezbędna przy określaniu wyników sprawdzianów zewnętrznych organizowanych przez OKE).
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Damian P.