Dzień dobry,

czy zgonie z normą językową, poprawne jest udzielanie odpowiedzi w formie zdania okolicznikowego celu (żeby...) na pytanie "Dlaczego...?" i odwrotnie?

Czy w przypadku takiego dialogu:

- Dlaczego Franek idzie do dentysty?

- Żeby sprawdzić mu ząbki.

odpowiedź na zadane pytanie jest prawidłowa z perspektywy poprawności językowej?

Będę wdzięczna za odpowiedź.

Ostatnio na lekcji języka polskiego usłyszałam, że wyrażenie dlatego że w wypowiedzi jest błędem ponieważ nie można używać dwóch spójników obok siebie. Czy jest to prawda?

Czasami można usłyszeć zdania względne z przeczeniem:

Spytam ją, czy NIE chciałaby pójść ze mną do teatru.

Od strony logicznej jest ono dziwne, bo raczej nie zakładamy od razu odpowiedzi negatywnej. Moim zdaniem lepiej powiedzieć:

Spytam ją, czy chciałaby ze mną pójść do teatru.

Co innego gdy nasza intencja jest przeciwna, np.:

Sprawdzę, czy w szafce NIE ma karaluchów. - a nie "...czy są karaluchy", bo raczej nikt nie chciałby ich mieć.

Czy takie zdania rządzą się taką regułą?

Mieszkańcy wsi Jasin (koło Swarzędza, Wlkp.) używają w piśmie i w mowie formy w Jasiniu mimo braku zmiękczenia w nazwie wsi (Jasin, nie Jasiń). Wręcz poprawiają, jeśli ktoś powie w Jasinie. Wydaje mi się, że należy uznać formę w Jasiniu za obowiązującą na co dzień. Co jednak zrobić z oficjalnymi pismami i wypowiedziami? Czy ta wieś kiedyś mogła nosić nazwę Jasiń?

Szanowni Państwo,

chciałem zapytać, jak poprawnie zapisać wyrażenie domkostka. Chodzi o PRL-owską budowlę (jak tu: https://www.bryla.pl/bryla/56,85301,20647013,Sposob_na_kostke_10_niezwyklych_metamorfoz_domow.html). Ja bym pisał raczej domkostka niż dom-kostka, bo chodzi chyba o ’dom w formie kostki’, nie zaś o ’coś, co jest jednocześnie domem i kostką’.

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Interesuje mnie wyrażenie domy z bala. Jest to związek frazeologiczny opisujący typ obiektu wykonanego z bali drewnianych, np. domu. A istotą całego zagadnienia jest kwestia tego, czy należy mówić: domy z bali, czy tak, jak podałem powyżej: domy z bala. Przeglądając informacje branżowe dotyczące mojej dziedziny studiów, mam problem, gdyż nie wiem, czy w oficjalnych projektach można zamieścić informacje, czy dany obiekt wykonany jest z pala drewnianego czy z pali drewnianych?

Szanowni Państwo,
czy Dzień Zakochanych i Dzień Świętego Walentego (14 II, walentynki) można pisać wielkimi literami?
Z uszanowaniem
Czytelnik

Szanowni Państwo!
Interesuje mnie pojęcie eko skóra (eko-skóra, eco skóra itd.). Wydaje mi się, że skóra to… hm… wierzchnia warwa człowieka albo zwierzęcia. Ale jeśli coś nie pochodzi od człowieka ani zwierzęcia, a jest rodem z fabryki tworzyw sztucznych, to czy może być skórą?

Moje pytanie dotyczy mianownika i biernika l. mn. rzeczownika elf. We wszelkich słownikach jako poprawna sugerowana jest końcówka -y (a więc elfy). Tymczasem Marek Gumkowski w jednym z wydań Władcy Pierścieni J. R. R. Tolkiena wprowadził formę elfowie, tak to motywując:

Wspomnieć także należy o modyfikacji innego rodzaju: rzeczownikowi elf w mianowniku i bierniku liczby mnogiej nadawana jest tu męskoosobowa forma elfowie, nie figurująca w słownikach języka polskiego. Odważono się na takie odstępstwo od językowych prawideł zarówno dlatego, że w odniesieniu do postaci określanych tym mianem są tu zawsze stosowane formy gramatyczne przynależne istotom ludzkim (a więc oni, nie one; zrobili, nie zrobiły), jak i z chęci naśladowania w tej mierze decyzji autora, używającego nieprawidłowej w angielszczyźnie formy liczby mnogiej elves (zamiast elfs) i toczącego o to zażarte boje ze skrupulatną korektą. Tolkien chciał w ten sposób odświeżyć sens słowa, które – jak pisał – „z biegiem czasu skarlało i dziś kojarzy się raczej z fantastycznymi duszkami”. W polskim przekładzie forma elfy została pozostawiona wyłącznie w kilku miejscach jako zbiorowe określenie ludu czy też szczepu (np. Elfy Szare, Elfy Leśne – ale już: Elfowie Wysokiego Rodu). Podobnie, choć w sposób nie tak konsekwentny, wprowadzone zostały, jako oboczne, formy krasnoludy i krasnoludowie.

Swego czasu temat ten wzbudził żywą wymianę zdań na „Forum dyskusyjnym miłośników twórczości J.R.R. Tolkiena”. Tu chciałbym spytać, co Państwo sądzą na temat takiej innowacji językowej, jej zasadności i poprawności. Czy da się tu w ogóle jednoznacznie rozstrzygnąć problem, czy też wybór jednej z form jest li tylko kwestią gustu użytkowników języka?

Z tolkienowskim pozdrowieniem,
Ruginwaldus

Czy emotikonów, będących kombinacjami znaków interpunkcyjnych, można jednocześnie używać w charakterze tych znaków? Przykładowo, jeśli fragment tekstu kończący się uśmieszkiem ;) chcemy ująć w nawias, to czy można pominąć nawias zamykający, bo przecież w uśmieszku jest nawias. Np. tekst „Cieszę się :-)” ujęty w nawias powinien wyglądać tak: „(Cieszę się ;-)” czy tak: „(Cieszę się ;-))”?